archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 10
Jaargang 12
12 maart 2015
Bezigheden > Koken delen printen terug
De last van de geschiedenis Willem Minderhout

1210BZ WicIk heb één van mijn opa’s nooit gekend. Soms denk ik wel eens: ‘Had ie maar wat langer geleefd. Ik had hem graag ontmoet.’ Het problematische is dat mijn vader na zijn dood bij een oom en tante in Haarlem ging wonen. Daar kwam hij mijn moeder tegen. Als mijn opa langer geleefd had was ik dus naar alle waarschijnlijkheid nooit geboren. Moet ik het nu fijn vinden dat hij al zo vroeg overleed?

Dat heet geloof ik ‘de last van de geschiedenis’. Zo kwam ik ooit een man tegen wiens vaders eerste vrouw in Auschwitz verdwenen was. Zonder de Holocaust was zijn vader waarschijnlijk nooit hertrouwd met zijn moeder. Hij had zijn leven te danken aan genocide. Durf dan maar eens gelukkig te zijn.

Ik moest daaraan denken toen ik in ‘De Geschiedenis van de WIC’ van Henk den Heijer las dat de slaven aan boord van de WIC-schepen stokvis te eten kregen. Dat noemden ze ‘bakkeljauw’. Stokvis was in Afrika onbekend, maar bakkeljauw is nu één van de hoogtepunten van de Surinaamse keuken. Zonder slavernij zouden de Afrikaanse Surinamers waarschijnlijk nooit met bakkeljauw in aanraking zijn gekomen.

Misschien is het een schrale troost, maar zonder de slavernij zou de ‘moksi alesi’ (Surinaamse nasi-goreng) toch een stuk minder lekker gesmaakt hebben. En een broodje bakkeljauw, zonder bakkeljauw is al helemaal niks.

-------------------------------------------------
Het plaatje is gemaakt door Henk Klaren
------------------------------------------------------------------
In Jaargang 7, Nummer 3 schreef Maeve van der Steen
ook al over bakkeljauw: Bakkeljauw bij Maeve .
---------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD’s en veel meer
bij bolcom via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel


© 2015 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
De last van de geschiedenis Willem Minderhout
1210BZ WicIk heb één van mijn opa’s nooit gekend. Soms denk ik wel eens: ‘Had ie maar wat langer geleefd. Ik had hem graag ontmoet.’ Het problematische is dat mijn vader na zijn dood bij een oom en tante in Haarlem ging wonen. Daar kwam hij mijn moeder tegen. Als mijn opa langer geleefd had was ik dus naar alle waarschijnlijkheid nooit geboren. Moet ik het nu fijn vinden dat hij al zo vroeg overleed?

Dat heet geloof ik ‘de last van de geschiedenis’. Zo kwam ik ooit een man tegen wiens vaders eerste vrouw in Auschwitz verdwenen was. Zonder de Holocaust was zijn vader waarschijnlijk nooit hertrouwd met zijn moeder. Hij had zijn leven te danken aan genocide. Durf dan maar eens gelukkig te zijn.

Ik moest daaraan denken toen ik in ‘De Geschiedenis van de WIC’ van Henk den Heijer las dat de slaven aan boord van de WIC-schepen stokvis te eten kregen. Dat noemden ze ‘bakkeljauw’. Stokvis was in Afrika onbekend, maar bakkeljauw is nu één van de hoogtepunten van de Surinaamse keuken. Zonder slavernij zouden de Afrikaanse Surinamers waarschijnlijk nooit met bakkeljauw in aanraking zijn gekomen.

Misschien is het een schrale troost, maar zonder de slavernij zou de ‘moksi alesi’ (Surinaamse nasi-goreng) toch een stuk minder lekker gesmaakt hebben. En een broodje bakkeljauw, zonder bakkeljauw is al helemaal niks.

-------------------------------------------------
Het plaatje is gemaakt door Henk Klaren
------------------------------------------------------------------
In Jaargang 7, Nummer 3 schreef Maeve van der Steen
ook al over bakkeljauw: Bakkeljauw bij Maeve .
---------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD’s en veel meer
bij bolcom via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel
© 2015 Willem Minderhout
powered by CJ2