archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 12
15 januari 2015
Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
Het gaat goed met onze integratie Joop Quint

1206BS IntegratieWe integreren al een beetje in onze nieuwe buurt. Wij spreken de taal nog niet, maar zij spreken onze taal gelukkig wel. De baas van onze Albert Heijn komt uit Marokko, net als bijna al zijn lieve caissières met hoofddoekjes.  Ongeveer 60 procent van de mensen in onze buurt is Marokkaans of Turks. Dat is goed te zien aan de basisschool, vooral bij het speelkwartier op ons plein. Maar ook in de speeltuin, met veel gras en prachtige speeltoestellen, vlak naast onze flat. Hangjongeren zijn er niet, misschien werken die wel.

Er zijn natuurlijk ook mensen die veel verder zijn met hun integratie. Maar die zijn hier ook langer. Zoals de twee bejaarde Hollandse dames bij het gezamenlijke ontbijt in ons buurthuis. Dat werd georganiseerd door een stevige Turkse mevrouw. De bejaarde dames waren in druk gesprek met de Marokkaanse buren. Ze vertelden ons dat ze hier al meer dan 20 jaar met veel plezier wonen.

Gelukkig zijn er ook Nederlanders. Die hebben ook typisch Nederlandse beroepen, zoals de fietsenmaker, de bloemenman en de haringboer. Maar dan zijn er ook weer de Italiaanse en Turkse eethuisjes, de Chinese massagesalon en vooral de Amerikaanse vis-en vleesrokerij.

Je ziet het eigenlijk al als je bij het Centraal Station de bus naar ons huis neemt. Dat is lijn 22. Hij gaat naar de Spaarndammerbuurt, aan de ene kant, en de Indische buurt aan de andere kant. De meeste passagiers zien er niet Hollands uit.  Aan onze vrienden leg ik uit dat er een eenvoudig ezelsbruggetje is om de goede kant op te gaan. Je moet de Indische buurt hebben, want Bernadette is Indisch.

Als je na onze halte nog even blijft zitten kom je op de Dappermarkt en de Javastraat. Daar is 80% van de stallen en winkels Marokkaans of Turks. De Dappermarkt heeft als extra attractie dat er ook veel Surinamers zijn. Dus er is kouseband, gedroogde vis, roti, bloedworst en nog veel meer lekkers. Voor een rustpunt op de markt kunnen we op het pleintje kiezen uit drie terrassen naast elkaar: Surinaams, Hollands en Turks. De Surinamer heeft onze voorkeur vanwege het broodje hete kip/kerrie.

Vlakbij is de Javastraat. Dat is een belevenis. Hij is ongeveer 200 meter lang. Albert Heijn en het Kruidvat, aan het begin en aan het eind zijn de enige Hollandse winkels. De trottoirs zijn breed. Dus er is ruimte genoeg voor de oudere, gehandicapte dames met hoofddoekjes om in hun scootmobiels. Er zijn winkels met lampen die een Hollander nooit in zijn huis zou hangen. Maar we hebben er ook een stevig houten kastje met bovenblad van zwart marmer gekocht voor in de keuken. Diezelfde winkel stond vol gestapeld met dozen met broodroosters en magnetrons.

Er zijn ongelooflijk veel winkels met groenten en fruit. Die verkopen overigens geen andijvie, maar wel spruitjes.  Ons rustpunt hier is de vriendelijke dame die voor twee euro een Turkse pizza en een espresso voor ons maakt. De espresso is van Nescafé, maar zelfs die is lekker.

En dan zijn er nog al die slagers met uiteraard lams- en kalfsvlees, maar ook met kip en kalkoen.  Bij één zaak zijn we nu min of meer vaste klant. Dat bleek toen ik afrekende. Achter de kassa zit meestal een kalende man van een jaar of veertig. Hij keek me vriendelijk aan en zei: ‘Jij lijkt op mijn oom.’

Hij moest wel lachen toen ik tegen hem zei: ‘Misschien ben ik je oom wel.’
Het gaat de goede kant op met onze integratie.

-----------------------------------------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
------------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD’s en veel meer
bij bolcom via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel


© 2015 Joop Quint meer Joop Quint - meer "Bij ons in de straat" -
Beschouwingen > Bij ons in de straat
Het gaat goed met onze integratie Joop Quint
1206BS IntegratieWe integreren al een beetje in onze nieuwe buurt. Wij spreken de taal nog niet, maar zij spreken onze taal gelukkig wel. De baas van onze Albert Heijn komt uit Marokko, net als bijna al zijn lieve caissières met hoofddoekjes.  Ongeveer 60 procent van de mensen in onze buurt is Marokkaans of Turks. Dat is goed te zien aan de basisschool, vooral bij het speelkwartier op ons plein. Maar ook in de speeltuin, met veel gras en prachtige speeltoestellen, vlak naast onze flat. Hangjongeren zijn er niet, misschien werken die wel.

Er zijn natuurlijk ook mensen die veel verder zijn met hun integratie. Maar die zijn hier ook langer. Zoals de twee bejaarde Hollandse dames bij het gezamenlijke ontbijt in ons buurthuis. Dat werd georganiseerd door een stevige Turkse mevrouw. De bejaarde dames waren in druk gesprek met de Marokkaanse buren. Ze vertelden ons dat ze hier al meer dan 20 jaar met veel plezier wonen.

Gelukkig zijn er ook Nederlanders. Die hebben ook typisch Nederlandse beroepen, zoals de fietsenmaker, de bloemenman en de haringboer. Maar dan zijn er ook weer de Italiaanse en Turkse eethuisjes, de Chinese massagesalon en vooral de Amerikaanse vis-en vleesrokerij.

Je ziet het eigenlijk al als je bij het Centraal Station de bus naar ons huis neemt. Dat is lijn 22. Hij gaat naar de Spaarndammerbuurt, aan de ene kant, en de Indische buurt aan de andere kant. De meeste passagiers zien er niet Hollands uit.  Aan onze vrienden leg ik uit dat er een eenvoudig ezelsbruggetje is om de goede kant op te gaan. Je moet de Indische buurt hebben, want Bernadette is Indisch.

Als je na onze halte nog even blijft zitten kom je op de Dappermarkt en de Javastraat. Daar is 80% van de stallen en winkels Marokkaans of Turks. De Dappermarkt heeft als extra attractie dat er ook veel Surinamers zijn. Dus er is kouseband, gedroogde vis, roti, bloedworst en nog veel meer lekkers. Voor een rustpunt op de markt kunnen we op het pleintje kiezen uit drie terrassen naast elkaar: Surinaams, Hollands en Turks. De Surinamer heeft onze voorkeur vanwege het broodje hete kip/kerrie.

Vlakbij is de Javastraat. Dat is een belevenis. Hij is ongeveer 200 meter lang. Albert Heijn en het Kruidvat, aan het begin en aan het eind zijn de enige Hollandse winkels. De trottoirs zijn breed. Dus er is ruimte genoeg voor de oudere, gehandicapte dames met hoofddoekjes om in hun scootmobiels. Er zijn winkels met lampen die een Hollander nooit in zijn huis zou hangen. Maar we hebben er ook een stevig houten kastje met bovenblad van zwart marmer gekocht voor in de keuken. Diezelfde winkel stond vol gestapeld met dozen met broodroosters en magnetrons.

Er zijn ongelooflijk veel winkels met groenten en fruit. Die verkopen overigens geen andijvie, maar wel spruitjes.  Ons rustpunt hier is de vriendelijke dame die voor twee euro een Turkse pizza en een espresso voor ons maakt. De espresso is van Nescafé, maar zelfs die is lekker.

En dan zijn er nog al die slagers met uiteraard lams- en kalfsvlees, maar ook met kip en kalkoen.  Bij één zaak zijn we nu min of meer vaste klant. Dat bleek toen ik afrekende. Achter de kassa zit meestal een kalende man van een jaar of veertig. Hij keek me vriendelijk aan en zei: ‘Jij lijkt op mijn oom.’

Hij moest wel lachen toen ik tegen hem zei: ‘Misschien ben ik je oom wel.’
Het gaat de goede kant op met onze integratie.

-----------------------------------------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
------------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD’s en veel meer
bij bolcom via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel
© 2015 Joop Quint
powered by CJ2