archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 4
Jaargang 12
4 december 2014
Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
'Président' Simenon wordt premier Frits Hoorweg

1204VG DoorgeefgeelSimenon is terug, in vernieuwde vertalingen. Inmiddels heeft De Bezige Bij (Antwerpen) er vier van op de markt gebracht en er schijnt gewerkt te worden aan nog eens 12. Of dat allemaal doorgaat zal wel mede afhangen van de verkoopcijfers en mij lijkt er eerlijk gezegd weinig reden voor optimisme wat dat betreft.

Wie wel eens in een tweedehandswinkel komt, of op een boekenmarkt, weet dat je de oude vertalingen (uitgegeven door A.W. Bruna & Zoon) daar bijna voor niets meekrijgt. De oude ‘Zwarte Beertjes’ zien er bovendien vaak nog heel smakelijk uit, wat wil je, met die omslagen van Dick. Ik neem er regelmatig een paar mee om ze na lezing weer in te leveren. OK, de vertaling oogt af en toe wat houterig. Dat levert dan wel een lichte irritatie op, maar ja, wie leest die boekjes nu vanwege de fijnzinnige woordkeus?

Blijkbaar zijn er mensen die daar anders over denken. In Knack van 18 september j.l. gaven de vertalers Kris Lauwerys (Vlaanderen) en Rokus Hofstede (Nederland) voorbeelden van slechte en/of onhandige vertalingen in de oude boekjes. Vaak was er toen blijkbaar niet genoeg tijd om naar een echt rake vertaling te zoeken en werd veelvuldig gekozen voor een omhaal van woorden. Zelf heb ik hier en daar de oude vertaling van ‘De Premier’ (voorheen ‘De President’) met de nieuwe vergeleken. De manier waarop de eerste zin vertaald is geeft meteen een aardig inzicht in de verschillen.

Oude vertaling (K.H.Romijn, 1961):
‘Meer dan een uur al zat hij onbeweeglijk in de ouderwetse leunstoel met de bijna loodrechte rug en het versleten zwarte leer, die hij veertig jaar lang van ministerie naar ministerie meegesleept had en die legendarisch geworden was.’

Nieuwe vertaling (Kris Lauwerys, 2014):
‘Al meer dan een uur zat hij onbeweeglijk in de versleten zwartleren Louis-Philippefauteuil met de bijna rechte rugleuning, die veertig jaar lang van ministerie naar ministerie was meegereisd en legendarisch was geworden.’

Het in het oog lopende verschil is die ‘Louis-Philippefauteuil’. Blijkbaar wordt de hedendaagse lezer hoger aangeslagen dan die uit 1961. (In mijn geval zelfs te hoog want ik kende die benaming niet, maar dat terzijde.) In het algemeen juich ik dat toe, maar wat is het dan toch raar dat als vertaling van de titel voor ‘De Premier’ is gekozen en dat die aanduiding in het boek consequent wordt aangehouden. Totdat De Gaulle de staatsinrichting drastisch wist te hervormen (toevallig in 1958, toen het boek uitkwam!) had Frankrijk helemaal geen premier. De minister-president werd ‘Président du Conseil’ genoemd. In de oude vertaling werd dat voorin keurig uitgelegd, zo leerde de recreatieve lezer ook nog wat. Daar is toch niks tegen?

Overigens is ‘Le Président’ een geweldig boek, over een oude man die, zorgvuldig ingekapseld door zijn ‘entourage’, op het einde wacht. Maar hij heeft nog één troef achter de hand en wacht op het ‘moment suprême’ om die, als een wrekende engel, uit te kunnen spelen. Stukje bij beetje wordt de lezer duidelijk gemaakt hoe die troef eruit ziet en hoe dat uitspelen in zijn werk zal gaan. Lees dat boek vooral, maar of uw leesplezier erg bevorderd zal worden door die nieuwe vertaling betwijfel ik.
Bovendien, een vervelende kleinigheid nog, er hangt een nare zure lucht aan die nieuwe uitgave. Geef mij dan de muffe lucht van het antiquariaat maar!

---------------------------------------------
De tekening is van Linda Hulshof (en
diende als inspiratie voor dit verhaal).
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
------------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!

© 2014 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Misdaadboeken" -
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
'Président' Simenon wordt premier Frits Hoorweg
1204VG DoorgeefgeelSimenon is terug, in vernieuwde vertalingen. Inmiddels heeft De Bezige Bij (Antwerpen) er vier van op de markt gebracht en er schijnt gewerkt te worden aan nog eens 12. Of dat allemaal doorgaat zal wel mede afhangen van de verkoopcijfers en mij lijkt er eerlijk gezegd weinig reden voor optimisme wat dat betreft.

Wie wel eens in een tweedehandswinkel komt, of op een boekenmarkt, weet dat je de oude vertalingen (uitgegeven door A.W. Bruna & Zoon) daar bijna voor niets meekrijgt. De oude ‘Zwarte Beertjes’ zien er bovendien vaak nog heel smakelijk uit, wat wil je, met die omslagen van Dick. Ik neem er regelmatig een paar mee om ze na lezing weer in te leveren. OK, de vertaling oogt af en toe wat houterig. Dat levert dan wel een lichte irritatie op, maar ja, wie leest die boekjes nu vanwege de fijnzinnige woordkeus?

Blijkbaar zijn er mensen die daar anders over denken. In Knack van 18 september j.l. gaven de vertalers Kris Lauwerys (Vlaanderen) en Rokus Hofstede (Nederland) voorbeelden van slechte en/of onhandige vertalingen in de oude boekjes. Vaak was er toen blijkbaar niet genoeg tijd om naar een echt rake vertaling te zoeken en werd veelvuldig gekozen voor een omhaal van woorden. Zelf heb ik hier en daar de oude vertaling van ‘De Premier’ (voorheen ‘De President’) met de nieuwe vergeleken. De manier waarop de eerste zin vertaald is geeft meteen een aardig inzicht in de verschillen.

Oude vertaling (K.H.Romijn, 1961):
‘Meer dan een uur al zat hij onbeweeglijk in de ouderwetse leunstoel met de bijna loodrechte rug en het versleten zwarte leer, die hij veertig jaar lang van ministerie naar ministerie meegesleept had en die legendarisch geworden was.’

Nieuwe vertaling (Kris Lauwerys, 2014):
‘Al meer dan een uur zat hij onbeweeglijk in de versleten zwartleren Louis-Philippefauteuil met de bijna rechte rugleuning, die veertig jaar lang van ministerie naar ministerie was meegereisd en legendarisch was geworden.’

Het in het oog lopende verschil is die ‘Louis-Philippefauteuil’. Blijkbaar wordt de hedendaagse lezer hoger aangeslagen dan die uit 1961. (In mijn geval zelfs te hoog want ik kende die benaming niet, maar dat terzijde.) In het algemeen juich ik dat toe, maar wat is het dan toch raar dat als vertaling van de titel voor ‘De Premier’ is gekozen en dat die aanduiding in het boek consequent wordt aangehouden. Totdat De Gaulle de staatsinrichting drastisch wist te hervormen (toevallig in 1958, toen het boek uitkwam!) had Frankrijk helemaal geen premier. De minister-president werd ‘Président du Conseil’ genoemd. In de oude vertaling werd dat voorin keurig uitgelegd, zo leerde de recreatieve lezer ook nog wat. Daar is toch niks tegen?

Overigens is ‘Le Président’ een geweldig boek, over een oude man die, zorgvuldig ingekapseld door zijn ‘entourage’, op het einde wacht. Maar hij heeft nog één troef achter de hand en wacht op het ‘moment suprême’ om die, als een wrekende engel, uit te kunnen spelen. Stukje bij beetje wordt de lezer duidelijk gemaakt hoe die troef eruit ziet en hoe dat uitspelen in zijn werk zal gaan. Lees dat boek vooral, maar of uw leesplezier erg bevorderd zal worden door die nieuwe vertaling betwijfel ik.
Bovendien, een vervelende kleinigheid nog, er hangt een nare zure lucht aan die nieuwe uitgave. Geef mij dan de muffe lucht van het antiquariaat maar!

---------------------------------------------
De tekening is van Linda Hulshof (en
diende als inspiratie voor dit verhaal).
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
------------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2014 Frits Hoorweg
powered by CJ2