 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 2 Jaargang 12 30 oktober 2014 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Lopen | ||||
| Fort Walem, dankzij een 'olifantenchance' | Frits Hoorweg | |||
 Aan het begin van de middag is Fort Walem half gerond en krijgen wij de
onaanzienlijke ingang in het zicht. In tegenstelling tot Fort Duffel,
dat eerder die dag aan werd gedaan, is dit onderdeel van de Stelling van
Antwerpen, volgens ons boekje, niet voor het publiek toegankelijk.
Objecten of gebieden waarvoor dat geldt oefenen echter een
onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op ‘onze kleine vriend’,
toevallig ook de oudste.Vóór de anderen het in de gaten hebben heeft hij ontdekt dat de poort op een kier staat. Hij spoedt zich erheen en komt er net iets eerder aan dan iemand die van de andere kant af probeert nog net op tijd de deur weer te sluiten. Als ik in die richting kijk zie ik ze argumenteren. Wat er gezegd wordt kan ik niet verstaan, maar ongetwijfeld zegt onze vriend iets als: ‘Oh, ik dacht het hek staat los ….. .’ Zijn zinnen beginnen vaak met: ‘Oh, ik dacht …. .’ Ik meen mij zelfs te herinneren dat daar een keer achteraan kwam: ‘ ….. dat het broedseizoen hier pas veel later in het jaar begon’ en dat de koddebeier van dienst zich niet verwaardigde daar op te reageren dan met een vernietigende blik. Maar de man bij het hek van Fort Walem liet zich wel vermurwen, omdat hij nu eenmaal toch al een paar jonge dames moest rondleiden, dat had hij met ze afgesproken. Ik neem aan dat ze bezig waren met een project in het kader van een of andere opleiding. Zo viel ons het geluk ten deel rond te mogen kijken op een fameus fort uit de W.O.I, dat niet voor de brave toerist is aangeharkt. Hier ziet men nog dat er toen zwaar gevochten is, de gaten geslagen door granaten staren je aan en de restanten van gasmaskers liggen slordig in kisten bijeen. Onze rondleider had het over een ‘olifantenchance’ (schrijf je dat zo?). Walter Marivoet bleek hij te heten, vrijwilliger bij Heemkunde Walem. Dat hij vrijwilliger was bevestigde hij met enige nadruk, althans zo leek het mij. Later, tegen het einde van de rondleiding toen we wat vertrouwelijker waren geworden, meldde hij ook nog dat hij juist die dag ontslagen was bij het werk dat hij de laatste 20 jaar had gedaan, iets in de IT. Dat ontslag was overigens niet als een verrassing gekomen en het deerde hem niet bovenmatig, maar blijkbaar voelde deze dag toch aan als een speciale. Hij leidde ons door onverlichte ruimtes waar we met behulp van een zaklamp foto’s en andere afbeeldingen bekeken; van soldaten die hier zijn omgekomen en die, vaak met veel moeite, pas jaren nadien zijn geïdentificeerd, maar ook van opnamen die door de Duitsers zijn gemaakt en die jaren later tevoorschijn zijn gekomen uit archieven die na de W.O.II in Moskou waren beland. Tegen het einde van de rondleiding liet hij ons de sporen zien die een Duitse voltreffer had nagelaten. Op 29 september 2014 werd het kruitmagazijn opgeblazen door een Duitse 305 mm granaat,  de betonmassa
(helaas nog geen gewapend beton, anders had de inslag niet zo’n ravage
kunnen aanrichten) die vrij kwam ging overal doorheen en onder het
resulterende puin werden vele soldaten bedolven. Zeven daarvan zijn,
ondanks jarenlange inspanningen, nog altijd niet teruggevonden.Bij de poort namen we afscheid van onze gids en van de jongedames die eigenlijk voor deze olifantenchance hadden gezorgd. Uit dankbaarheid kochten wij alle exemplaren op van ‘Waelhem, een klein dorp in den Grooten Oorlog’ 1) die Walter in zijn fietstas bleek mee te voeren. Wij vervolgden onze wandeltocht, een etappe uit ‘Wandelen langs de Stelling van Antwerpen’ 2), van Joost Vermeulen. Deze was die ochtend niet al te veelbelovend begonnen, vanaf Station Katelijne Waver ging het eerst anderhalve kilometer langs drukke wegen, maar vanaf Fort Duffel werd dat allemaal anders. Via rustige wegen en mooie bospaadjes kwamen we op een dijkje langs de Nette terecht. Vervolgens liepen we via Huis Roosendael naar Fort Walem. Na onze rondleiding moesten we nog een behoorlijk stuk lopen om in Mechelen te geraken, geen onaardig traject, maar ja, ons hoofd was nog vol van Fort Walem. Op een terras probeerden we onze ervaringen op een rijtje te zetten. Ons wel realiserend dat de reusachtige Sint-Romboutstoren ernaast in 1914 gediend had als uitkijkpunt voor de Duitsers, van daar werd het bombardement van Fort Walem ‘geleid’. Bij de rondleiding was ons een foto getoond, afkomstig uit het ‘Moskouse’ archief, die dat illustreert. 1) ‘Waelhem, een klein dorp in den Grooten Oorlog’, een uitgave van de Heemkundige Kring Dr.Croquet, 2014. Samenstellers: Staf Daems en (wijlen) Jan van Buggenhout. 2) ‘Wandelen langs de Stelling van Antwerpen’, Joost Vermeulen, Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig, 2014. -------------------------------------------------------- Wilt u ook een groep meenemen naar Fort Walem? Walter Marivoet is bereid te bemiddelen. Mail naar: wm@heemkundewalem.be Er is ook een website natuurlijk: www.heemkundewalem.be ------------------------------------------------------------------------------- De foto's zijn gemaakt door de schrijver, of één van zijn vrienden. ----------------------------------------------------------------------------------- Door uw bestellingen bij bolcom te doen via de banner rechts steunt u De Leunstoel. |
||||
| © 2014 Frits Hoorweg | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||