archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 10
12 september 2013
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Kijk toch eens, jongen Mas Papo

1019BS deurpl
Mijn opa was een timmerman. Hij deed het timmerwerk van alle nieuwe huizen die in zijn dorp werden gebouwd. Ik mocht mee op zijn handkar en zat te midden van het verse hout, dat hij in de werkplaats al op maat had gezaagd. Hij deed de bekisting en zette deurposten en kozijnen.

Dan, terwijl de stenen muren werden opgetrokken, zaagde, timmerde en schuurde hij als een wildeman in zijn werkplaats, woest kauwend op een spijker, aan diverse planken, zodat er deuren, trappen en leuningen ontstonden en terwijl de houtkrullen om mijn oren vlogen, mocht ik van het afvalhout mijn eigen huisje timmeren. Als het metselwerk gereed was en de muren stonden, was de rust weergekeerd en togen we naar de bouw om met de, door de geklaarde werkzaamheden, gerede delen het nog zo kale huis aan te kleden.

Zijn grootste passie was het maken van de dorpels. Onder elke deur plaatste hij een met zorg en van bijzonder hout gemaakte dorpel. Hij noemde dat een ‘deurpl’. Ik wist niet wat een ‘deurpl’ was, maar wist dat het iets met deuren te maken had.

Op zijn oude dag bezocht hij regelmatig de bouwplaats van een rijtje nieuwe woningen in de buurt van zijn kleine aanleunhuis, zoals hij zijn nieuwe woning noemde. Hij was een van die oude mannen die kijken naar wat er gebeurt. Hij was daar terecht, want had verstand van zaken, maar schudde vaak zijn hoofd als hij zag hoe er tegenwoordig werd gebouwd. ‘Kijk toch eens, jongen,’ zei hij dan tegen mij, wijzend naar de bouw ‘beton, metalen kozijnen en stenen dorpels.’ Het wijzen, gericht op de dorpels, leek een afkeurend gebaar.

Zijn eigen huis, zijn aanleunhuis, had geen dorpels meer. Bang dat er werd gestruikeld. Een dorpelloos huis. Dat klopte niet, dat was een contradictie. Mijn opa wás een dorpel en ik was zijn krullenjongen.
 
****************************
De tekening is van Annemiek Meijer
 
******************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.


© 2013 Mas Papo meer Mas Papo - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
Kijk toch eens, jongen Mas Papo
1019BS deurpl
Mijn opa was een timmerman. Hij deed het timmerwerk van alle nieuwe huizen die in zijn dorp werden gebouwd. Ik mocht mee op zijn handkar en zat te midden van het verse hout, dat hij in de werkplaats al op maat had gezaagd. Hij deed de bekisting en zette deurposten en kozijnen.

Dan, terwijl de stenen muren werden opgetrokken, zaagde, timmerde en schuurde hij als een wildeman in zijn werkplaats, woest kauwend op een spijker, aan diverse planken, zodat er deuren, trappen en leuningen ontstonden en terwijl de houtkrullen om mijn oren vlogen, mocht ik van het afvalhout mijn eigen huisje timmeren. Als het metselwerk gereed was en de muren stonden, was de rust weergekeerd en togen we naar de bouw om met de, door de geklaarde werkzaamheden, gerede delen het nog zo kale huis aan te kleden.

Zijn grootste passie was het maken van de dorpels. Onder elke deur plaatste hij een met zorg en van bijzonder hout gemaakte dorpel. Hij noemde dat een ‘deurpl’. Ik wist niet wat een ‘deurpl’ was, maar wist dat het iets met deuren te maken had.

Op zijn oude dag bezocht hij regelmatig de bouwplaats van een rijtje nieuwe woningen in de buurt van zijn kleine aanleunhuis, zoals hij zijn nieuwe woning noemde. Hij was een van die oude mannen die kijken naar wat er gebeurt. Hij was daar terecht, want had verstand van zaken, maar schudde vaak zijn hoofd als hij zag hoe er tegenwoordig werd gebouwd. ‘Kijk toch eens, jongen,’ zei hij dan tegen mij, wijzend naar de bouw ‘beton, metalen kozijnen en stenen dorpels.’ Het wijzen, gericht op de dorpels, leek een afkeurend gebaar.

Zijn eigen huis, zijn aanleunhuis, had geen dorpels meer. Bang dat er werd gestruikeld. Een dorpelloos huis. Dat klopte niet, dat was een contradictie. Mijn opa wás een dorpel en ik was zijn krullenjongen.
 
****************************
De tekening is van Annemiek Meijer
 
******************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
© 2013 Mas Papo
powered by CJ2