archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 9
Jaargang 10
28 februari 2013
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
De zee alhier beschouwen Peter Schröder

1009BS 116.1
Peinzen?
De seizoenen kunnen menselijke bezigheden sterk bepalen, maar als het gaat om menselijk denken is er meer vrijheid. Het vriest buiten, maar in ons hoofd kunnen we zonder bezwaar op weg naar de kust. Boven de foto op deze postkaart (1.a.) (klikklik) staat: Le Tréport – Touristes contemplant la mer d’ici (toeristen bezig de zee alhier te beschouwen).
 
Contempler, Fr.: beschouwen, aandachtig gadeslaan, overdenken. Als poes Babette in de vensterbank (in het zonnetje) zat te suffen zei Sarah: ‘Babette overdenkt zichzelf’, een mooie typering. Denk in deze spirituele tijden aan mediteren. Poezen hebben daarvoor zoals bekend een natuurtalent. In Le Tréport ziet het er minder contemplatief uit, we zien een grote menigte mensen in hun goeie goed geanimeerd kijken naar de verrichtingen van woeste wateren in Het Kanaal. Het is 1908 en het volk is samengedromd bij de strekdam naar het havenhoofd van de haven van het Normandische vissersstadje Le Tréport aan de Franse Krijtkust. Wat doen toeristen in hun goeie goed bij een stormachtige zee? (aandachtig beschouwen). Willem Kloos indachtig denkend ‘De zee, de zee klotst voort in eindeloze deining’? Komen ze niet om te plonzen en poedelen in badkleding? De beschrijver van de kaart schrijft aan zijn ouders dat ze zich geen zorgen moeten maken als ze weinig kaarten ontvangen, want het regent hier permanent, hij gaat niet naar buiten om zijn goeie goed in de regen niet te bederven. En heeft dus niks te melden.
Hij heeft zich vast niet geschaard in dit omvangrijke gezelschap natuurgenieters; al die zeewaterspetters!

Zwemles
Iets ten noorden van Le Tréport ligt de badplaats Berck Plage, om onduidelijke redenen met Le Touquet (Paris Plage) in de eerste helft van de vorige eeuw een van de belangrijkste verzameloorden van zeebadgenieters uit Parijs. Wat deden ze daar? Zwemmen? Boven de foto op postkaart 1.b. (klikklik) staat Berck Plage – Leçon de Natation (zwemles). We zien twee mannelijke zwemleraren(?) en drie vrouwelijke leerlingen(?). Iedereen is buitengewoon zedig gekleed, de vrouwen hebben, laten we zeggen badhoedjes op en die ene zwemleraar een badpet. Op woensdag zwem ik met Carlo in een luxueus zwembad en daar zwemt zo af1009BS 116.2 en toe een, hoe zeg je dat: moslima, etnische mevrouw? In ieder geval geen allochtoonse, maar vast wel een medelander, en die gaat ongeveer net zo gekleed, inclusief muts, als deze vrouwen in de zee bij Berck. Wat trekt meer de aandacht, een van de bikini vrouwen uit ons zwembad daar in Berck van toen, of deze zedig geklede medelandse in het luxezwembad? Ik vind die medelandse bij ons, helemaal op haar eentje, behoorlijk dapper. En dan te bedenken dat ze ook nog uitvoerig zal moeten hebben praten met de leiding voor ze in deze staat het zwembad in mocht. Terug naar Berck, het is daar 1908 en welgestelde stadsdames kregen daar zwemonderricht van plaatselijke vissers. Meestal zwommen de dames helemaal niet, maar werden ze door zo’n knoestige kustbewoner zwevend gehouden. Deze visserman lijkt er weinig plezier aan te beleven.

Watervrees
Naar Berck in de jaren 20 op kaart 2.a (klikklik): Un Petit Baigneur récalcitrant (een weerspannige kleine zwemmer). Jawel, dit is het zogenaamde terroriseren van de angstige mens, een effectieve cursus watervrees. Het zal nog jaren duren eer een existentiële angst voor het water enigszins kan worden bedwongen. En dan nog op de foto voor de kaart die naar huis kan worden gestuurd: Kijk nou! Is dat lachen!. Bah! Nooit meer doen. Emilie had een zwemlerares die ook heilig geloofde in de zin van het zomaar ‘in het diepe gooien’. Ze onttrok zich aan verdere badpedagogische bemoeienis en maakte thuis een prachtige tekening van een klein meisje (grootte van een garnaal) in een enorm zwembad. Er boven stond: ‘Zweme: Ik vind zweme niet leuk!’. Nare badjuffrouwen moeten worden opgegeten door een grote haai.
De vrouwen op postkaart 2.b. (klikklik) worden gelukkig niet geplaagd door angsten maar vermaken zich uitstekend met elkaar. Het is ondertussen 1924 en de badpakken zijn een stuk korter geworden, één badmuts houdt het nog vol. Après le Bain un peu d’excercice (na het bad enige oefening) luidt het onderschrift. Oefening baart kunst. Wat een pret hebben deze elegantjes! En ze moeten ook enigszins gymnastisch begaafd zijn. Zie je anno 2013 nog zo’n oefening door 2 meisjes?
 
*****************************************
De plaatjes komen uit de collectie van Peter Schröder


© 2013 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
De zee alhier beschouwen Peter Schröder
1009BS 116.1
Peinzen?
De seizoenen kunnen menselijke bezigheden sterk bepalen, maar als het gaat om menselijk denken is er meer vrijheid. Het vriest buiten, maar in ons hoofd kunnen we zonder bezwaar op weg naar de kust. Boven de foto op deze postkaart (1.a.) (klikklik) staat: Le Tréport – Touristes contemplant la mer d’ici (toeristen bezig de zee alhier te beschouwen).
 
Contempler, Fr.: beschouwen, aandachtig gadeslaan, overdenken. Als poes Babette in de vensterbank (in het zonnetje) zat te suffen zei Sarah: ‘Babette overdenkt zichzelf’, een mooie typering. Denk in deze spirituele tijden aan mediteren. Poezen hebben daarvoor zoals bekend een natuurtalent. In Le Tréport ziet het er minder contemplatief uit, we zien een grote menigte mensen in hun goeie goed geanimeerd kijken naar de verrichtingen van woeste wateren in Het Kanaal. Het is 1908 en het volk is samengedromd bij de strekdam naar het havenhoofd van de haven van het Normandische vissersstadje Le Tréport aan de Franse Krijtkust. Wat doen toeristen in hun goeie goed bij een stormachtige zee? (aandachtig beschouwen). Willem Kloos indachtig denkend ‘De zee, de zee klotst voort in eindeloze deining’? Komen ze niet om te plonzen en poedelen in badkleding? De beschrijver van de kaart schrijft aan zijn ouders dat ze zich geen zorgen moeten maken als ze weinig kaarten ontvangen, want het regent hier permanent, hij gaat niet naar buiten om zijn goeie goed in de regen niet te bederven. En heeft dus niks te melden.
Hij heeft zich vast niet geschaard in dit omvangrijke gezelschap natuurgenieters; al die zeewaterspetters!

Zwemles
Iets ten noorden van Le Tréport ligt de badplaats Berck Plage, om onduidelijke redenen met Le Touquet (Paris Plage) in de eerste helft van de vorige eeuw een van de belangrijkste verzameloorden van zeebadgenieters uit Parijs. Wat deden ze daar? Zwemmen? Boven de foto op postkaart 1.b. (klikklik) staat Berck Plage – Leçon de Natation (zwemles). We zien twee mannelijke zwemleraren(?) en drie vrouwelijke leerlingen(?). Iedereen is buitengewoon zedig gekleed, de vrouwen hebben, laten we zeggen badhoedjes op en die ene zwemleraar een badpet. Op woensdag zwem ik met Carlo in een luxueus zwembad en daar zwemt zo af1009BS 116.2 en toe een, hoe zeg je dat: moslima, etnische mevrouw? In ieder geval geen allochtoonse, maar vast wel een medelander, en die gaat ongeveer net zo gekleed, inclusief muts, als deze vrouwen in de zee bij Berck. Wat trekt meer de aandacht, een van de bikini vrouwen uit ons zwembad daar in Berck van toen, of deze zedig geklede medelandse in het luxezwembad? Ik vind die medelandse bij ons, helemaal op haar eentje, behoorlijk dapper. En dan te bedenken dat ze ook nog uitvoerig zal moeten hebben praten met de leiding voor ze in deze staat het zwembad in mocht. Terug naar Berck, het is daar 1908 en welgestelde stadsdames kregen daar zwemonderricht van plaatselijke vissers. Meestal zwommen de dames helemaal niet, maar werden ze door zo’n knoestige kustbewoner zwevend gehouden. Deze visserman lijkt er weinig plezier aan te beleven.

Watervrees
Naar Berck in de jaren 20 op kaart 2.a (klikklik): Un Petit Baigneur récalcitrant (een weerspannige kleine zwemmer). Jawel, dit is het zogenaamde terroriseren van de angstige mens, een effectieve cursus watervrees. Het zal nog jaren duren eer een existentiële angst voor het water enigszins kan worden bedwongen. En dan nog op de foto voor de kaart die naar huis kan worden gestuurd: Kijk nou! Is dat lachen!. Bah! Nooit meer doen. Emilie had een zwemlerares die ook heilig geloofde in de zin van het zomaar ‘in het diepe gooien’. Ze onttrok zich aan verdere badpedagogische bemoeienis en maakte thuis een prachtige tekening van een klein meisje (grootte van een garnaal) in een enorm zwembad. Er boven stond: ‘Zweme: Ik vind zweme niet leuk!’. Nare badjuffrouwen moeten worden opgegeten door een grote haai.
De vrouwen op postkaart 2.b. (klikklik) worden gelukkig niet geplaagd door angsten maar vermaken zich uitstekend met elkaar. Het is ondertussen 1924 en de badpakken zijn een stuk korter geworden, één badmuts houdt het nog vol. Après le Bain un peu d’excercice (na het bad enige oefening) luidt het onderschrift. Oefening baart kunst. Wat een pret hebben deze elegantjes! En ze moeten ook enigszins gymnastisch begaafd zijn. Zie je anno 2013 nog zo’n oefening door 2 meisjes?
 
*****************************************
De plaatjes komen uit de collectie van Peter Schröder
© 2013 Peter Schröder
powered by CJ2