archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 10
15 november 2012
Bezigheden > Feuilleton delen printen terug
Dorpsleven (4). Nieuwe buren. Haitze Meurs

1003BZ Nieuweburen
Als iets te mooi is om waar te zijn dan kan het niet waar zijn, maar het prikkelt natuurlijk wel! We leven nu eenmaal in een wereld waarin we te maken hebben met grote verschillen in rijkdom, afkomst, fantasie, ambities, inkomen, banen, dromen, wensen, behoeftes en uitingsvormen van status en materieel bezit. Daarmee wordt het redelijk lastig om nieuwkomers in een groep op `waarde`te schatten. Welk vlees hebben we hier in de kuip. Dat was een vraag die menigmaal het onderwerp van gesprek vormde in een rustige villawijk van een plaats die er zijn mocht.
 
Wie er ook zijn mochten was een aantrekkelijk stel (hij een sportieve veertiger, zij, zijn (2e) vrouw, een beauty van midden dertig) dat zich in genoemde villawijk was komen vestigen. Daarbij hadden ze het oog laten vallen op een royale villa, voorzien van alle comfort, waarbij de bosachtige parktuin voldoende privacy bood. De dubbele garage was echt nodig voor de twee bolides, voor elk één. En op de parkeerplaats was gelukkig nog genoeg ruimte voor twee reservebolides. Altijd handig voor als er een auto voor onderhoud naar de garage moest, was de simpele verklaring. Dat maakte indruk op de buurtbewoners, die zelf toch ook niet geheel onbemiddeld waren . Ook het feit dat ze ondanks alle geëtaleerde rijkdom zo gewoontjes bleven. Regelmatig werd er een tuinfeest gegeven waarbij steevast de ‘buurt’ ook van de partij was. Het leven was goed daar!
 
Maar toch miste er nog wat. O ja, een zwembad. Want stel dat je zin in een duik had na de sauna. Er kwam dus een zwembad, dat geheel in het patroon groots opgezet en ingeluid werd. De familie boerde duidelijk goed. Vragen over hoe een en ander toch allemaal gefinancierd werd, werden beleefdheidshalve niet gesteld. Aan de juwelen van mevrouw te zien, zou ze heel wel van rijke komaf kunnen zijn. Ook de topbaan bij het ministerie van Justitie van de heer des huizes zou de luxe leefstijl ondersteunen. En daar het stel geen kinderen had, ging daar ook niet veel geld mee verloren zoals bij gezinnen met kinderen het geval is. De buurt snapte het.
 
Echt leuk was de uitnodiging aan de buurtbewoners om eens een drankje te komen doen op het bootje dat de familie onlangs aangeschaft had. Het bootje bleek een luxe jacht van 850.000, voorzien van alle gemakken. Het werd een uitbundig feest op het water en de buurt was gelukkig met deze familie, die altijd uiterst vriendelijk, behulpzaam en voorkomend was. Nadat de uitbouw van de luxe villa gerealiseerd was, weer goed voor een feestje, was het een tijdje stil. Totdat…. De buurt uitgenodigd werd om het nieuwe bootje te komen inspecteren. Het nieuwe bootje bleek bij nader inzien een jacht van ruim anderhalf miljoen. Want die hadden ze nog niet. Edoch, er was wel een probleempje, zo bleek. Immers, hij was het oude jacht nog niet kwijt!
 
De hele buurt leefde mee met dit probleem. Zo kwam het dat een hulpvaardige buurtbewoner aan een vriend vroeg of hij niet een koper wist voor het tweedehandsje. Voor 750.000 kon men zich al de nieuwe eigenaar noemen, maar suggereerde de buurtbewoner zijn vriend: een bod van zes ton was wellicht ook al genoeg.
De vriend raakte geïnteresseerd. Niet zozeer in het jacht, maar in de eigenaar. Hoe kon hij dat allemaal betalen? Ja, dat soort van privézaken ging anderen niet aan. Van welk salaris dan? Hij had een topbaan bij de overheid. Was hij daarnaast ook nog ondernemer dan? Nooit zo begrepen. Had mevrouw dan soms een uiterst lucratieve baan? Niet dat de buurtbewoner wist, want hij zag haar toch vaak in en om haar huis bezig.
 
Kon de vriend dan wat persoonsgegevens krijgen van meneer, dan wilde hij even wat laten uitzoeken. Want, zo merkte hij op, dit kan niet, dit lijkt te mooi om waar te zijn.
 
Het bleef drie weken stil. Toen kreeg de vriend het bericht door dat nu opeens beide jachten te koop waren. En de villa ook. En ook nog een aantal bolides. Die hadden ze voorlopig toch niet nodig, want er werd voor hem een langdurig verblijf in de gevangenis voorspeld, wegens subsidiefraude op een van de ministeries, waar de heer des huizes inderdaad een topbaan had.
 
*********************************
De tekening is van Renée van den Kerkhof
Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl


© 2012 Haitze Meurs meer Haitze Meurs - meer "Feuilleton" -
Bezigheden > Feuilleton
Dorpsleven (4). Nieuwe buren. Haitze Meurs
1003BZ Nieuweburen
Als iets te mooi is om waar te zijn dan kan het niet waar zijn, maar het prikkelt natuurlijk wel! We leven nu eenmaal in een wereld waarin we te maken hebben met grote verschillen in rijkdom, afkomst, fantasie, ambities, inkomen, banen, dromen, wensen, behoeftes en uitingsvormen van status en materieel bezit. Daarmee wordt het redelijk lastig om nieuwkomers in een groep op `waarde`te schatten. Welk vlees hebben we hier in de kuip. Dat was een vraag die menigmaal het onderwerp van gesprek vormde in een rustige villawijk van een plaats die er zijn mocht.
 
Wie er ook zijn mochten was een aantrekkelijk stel (hij een sportieve veertiger, zij, zijn (2e) vrouw, een beauty van midden dertig) dat zich in genoemde villawijk was komen vestigen. Daarbij hadden ze het oog laten vallen op een royale villa, voorzien van alle comfort, waarbij de bosachtige parktuin voldoende privacy bood. De dubbele garage was echt nodig voor de twee bolides, voor elk één. En op de parkeerplaats was gelukkig nog genoeg ruimte voor twee reservebolides. Altijd handig voor als er een auto voor onderhoud naar de garage moest, was de simpele verklaring. Dat maakte indruk op de buurtbewoners, die zelf toch ook niet geheel onbemiddeld waren . Ook het feit dat ze ondanks alle geëtaleerde rijkdom zo gewoontjes bleven. Regelmatig werd er een tuinfeest gegeven waarbij steevast de ‘buurt’ ook van de partij was. Het leven was goed daar!
 
Maar toch miste er nog wat. O ja, een zwembad. Want stel dat je zin in een duik had na de sauna. Er kwam dus een zwembad, dat geheel in het patroon groots opgezet en ingeluid werd. De familie boerde duidelijk goed. Vragen over hoe een en ander toch allemaal gefinancierd werd, werden beleefdheidshalve niet gesteld. Aan de juwelen van mevrouw te zien, zou ze heel wel van rijke komaf kunnen zijn. Ook de topbaan bij het ministerie van Justitie van de heer des huizes zou de luxe leefstijl ondersteunen. En daar het stel geen kinderen had, ging daar ook niet veel geld mee verloren zoals bij gezinnen met kinderen het geval is. De buurt snapte het.
 
Echt leuk was de uitnodiging aan de buurtbewoners om eens een drankje te komen doen op het bootje dat de familie onlangs aangeschaft had. Het bootje bleek een luxe jacht van 850.000, voorzien van alle gemakken. Het werd een uitbundig feest op het water en de buurt was gelukkig met deze familie, die altijd uiterst vriendelijk, behulpzaam en voorkomend was. Nadat de uitbouw van de luxe villa gerealiseerd was, weer goed voor een feestje, was het een tijdje stil. Totdat…. De buurt uitgenodigd werd om het nieuwe bootje te komen inspecteren. Het nieuwe bootje bleek bij nader inzien een jacht van ruim anderhalf miljoen. Want die hadden ze nog niet. Edoch, er was wel een probleempje, zo bleek. Immers, hij was het oude jacht nog niet kwijt!
 
De hele buurt leefde mee met dit probleem. Zo kwam het dat een hulpvaardige buurtbewoner aan een vriend vroeg of hij niet een koper wist voor het tweedehandsje. Voor 750.000 kon men zich al de nieuwe eigenaar noemen, maar suggereerde de buurtbewoner zijn vriend: een bod van zes ton was wellicht ook al genoeg.
De vriend raakte geïnteresseerd. Niet zozeer in het jacht, maar in de eigenaar. Hoe kon hij dat allemaal betalen? Ja, dat soort van privézaken ging anderen niet aan. Van welk salaris dan? Hij had een topbaan bij de overheid. Was hij daarnaast ook nog ondernemer dan? Nooit zo begrepen. Had mevrouw dan soms een uiterst lucratieve baan? Niet dat de buurtbewoner wist, want hij zag haar toch vaak in en om haar huis bezig.
 
Kon de vriend dan wat persoonsgegevens krijgen van meneer, dan wilde hij even wat laten uitzoeken. Want, zo merkte hij op, dit kan niet, dit lijkt te mooi om waar te zijn.
 
Het bleef drie weken stil. Toen kreeg de vriend het bericht door dat nu opeens beide jachten te koop waren. En de villa ook. En ook nog een aantal bolides. Die hadden ze voorlopig toch niet nodig, want er werd voor hem een langdurig verblijf in de gevangenis voorspeld, wegens subsidiefraude op een van de ministeries, waar de heer des huizes inderdaad een topbaan had.
 
*********************************
De tekening is van Renée van den Kerkhof
Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl
© 2012 Haitze Meurs
powered by CJ2