archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 9
13 september 2012
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Sommeltjespop Joop Quint

0919BZ Sommeltjespop
Ik lig in bed. Naast me ligt Bernadette. Ze slaapt. We zijn naar Sommeltjespop geweest. Dat was op ongeveer 5 kilometer van onze caravan. We hoorden soms vaag een beat en zingen. We zijn op de muziek afgegaan. Het was in De Waal. Dat is het kleinste dorp van Texel. Het wordt ook steeds kleiner. Er is geen winkel meer en ook geen school. Wel een kerk en een dorpshuis: ‘De Wielewaal’. God mag weten wat ze daar doen.

Het was niet moeilijk te vinden. Niet alleen vanwege de muziek. Er was geen parkeerterrein. Overal langs weggetjes en dijkjes en in sommige achtertuinen stonden auto’s en fietsen. Daarop werd toegezien door twee agenten die tevreden stonden te kijken. Wij kwamen gelijk aan met een busje waar vier gehandicapten met rolstoelen uit kwamen. Het feest was op een weiland vlakbij het dorpshuis en de kerk. Op het weiland was ook alles goed geregeld. Er waren twee grote negers van de firma Akropolis, voor al uw security. Er waren ook jongens met jasjes met ‘toezicht’ er op. Er waren voldoende wc’s. De dames- wc leek een ontmoetingsplaats. De dames stonden gezellig te kletsen. En voor het vuilnis waren er de kinderen. Die kregen een euro voor elke vuilniszak met plastic bekertjes, zakjes en flesjes die ze hadden verzameld.

Sommeltjespop is een beat- en popfestijn. Het begint ‘s middags om 12 uur en het duurt tot 1 uur ‘s nachts. Vroeger traden er alleen bands van Texel op, nu ook van ‘de overkant’. De toegang is gratis. Er waren ca. 500 mensen in alle leeftijden. Kinderen van een jaar of zes tot bejaarden zoals wij van een jaar of 70. Zo te zien waren het allemaal Texelaars, ik heb geen toerist kunnen bekennen. Even verderop was een speeltuin vol met kinderen die meer plezier hadden in een glijbaan dan in die rare muziek.

Er waren wat schragen tafels met banken, maar de meeste mensen stonden met een biertje in de hand. Sommige families en groepjes kinderen hadden er een soort picknick van gemaakt. Ze zaten of lagen op een deken op de grond met zakken chips en cola om zich heen. Het eten was goed. De vakslager Peter Haker was er met een tent met hamburgers en ballen gehakt. Hij sponsorde ook een dj-optreden: ‘BBQ Request’. Verder was er natuurlijk een tent met frites en kroketten. Daar naast stond ijsboerderij ‘Labora’. En dan was er nog een grote bar met bier en fris.

Er waren twee podia. De grootste, met veel licht en rook, was voor de bands. De andere was voor de dj’s. Die moesten elkaar afwisselen. Maar toen wij er waren was de dj van dienst denk ik even naar huis. Het was een tijdje vrij stil. Dat kwam goed uit want het leek of de Texelaars vooral waren gekomen om met elkaar te praten en te drinken. Dat ging beter zonder die harde muziek. Tussen de twee podia was er een scherm. Daarop werd de reclame van sponsors en anderen geprojecteerd. ‘Mantje: woningaccessoires’, ‘Tatenhove, vuilverwerking’ en ‘Kees de Waal, souvenirs’. De huisregels van het festijn werden ook getoond, maar die kon ik moeilijk lezen, het was een beetje een kleine letter.

We kwamen wat bekenden tegen. De man van de garage, die al jarenlang onze auto verzorgt. En de dochter van onze goede vriend Daan, van de boekhandel. Die dochter is erg belangrijk want ze is de vrouw van de voorzitter van SV Texel, de voetbalclub waar ik nog in het eerste heb gespeeld. De ontmoeting met een andere Joop, de adjunct-hoofdredacteur van de Texelse Courant, zorgde voor een grote domper op het feest. Hij vertelde dat hij de dag tevoren was ontslagen. Wat moet je als je 45 bent, je bent op Texel geboren en je bent altijd verslaggever voor de krant geweest? Ik heb wat met hem gepraat en ik heb hem een paar biertjes gegeven. Hij vertelde dat hij als troost al heel wat biertjes had gekregen. Zijn vriendin was nog steeds heel erg kwaad. Ze was naar de eigenaar/directeur gegaan en had hem gezegd dat hij verschrikkelijk stom was om zijn beste verslaggever te ontslaan en dat hij een lul was. Het had niet geholpen.

Bernadette lag nog steeds te slapen. Ik krabde op mijn hoofd. Ik merkte dat ik nog een groen polsbandje om had. Er stond op: www. sommeltjespop.nl 16>. Dat moest ik om van een vriendelijke mevrouw, anders kon ik geen bier krijgen. Ik legde uit dat ik toch duidelijk boven de 16 was. Maar ze zei dat de leiding streng was en dat iedereen die bier wilde zo’n bandje om moest.
Volgend jaar gaan we weer naar Sommeltjespop.
 
************************
De tekening is van Elène Klaren


© 2012 Joop Quint meer Joop Quint - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Sommeltjespop Joop Quint
0919BZ Sommeltjespop
Ik lig in bed. Naast me ligt Bernadette. Ze slaapt. We zijn naar Sommeltjespop geweest. Dat was op ongeveer 5 kilometer van onze caravan. We hoorden soms vaag een beat en zingen. We zijn op de muziek afgegaan. Het was in De Waal. Dat is het kleinste dorp van Texel. Het wordt ook steeds kleiner. Er is geen winkel meer en ook geen school. Wel een kerk en een dorpshuis: ‘De Wielewaal’. God mag weten wat ze daar doen.

Het was niet moeilijk te vinden. Niet alleen vanwege de muziek. Er was geen parkeerterrein. Overal langs weggetjes en dijkjes en in sommige achtertuinen stonden auto’s en fietsen. Daarop werd toegezien door twee agenten die tevreden stonden te kijken. Wij kwamen gelijk aan met een busje waar vier gehandicapten met rolstoelen uit kwamen. Het feest was op een weiland vlakbij het dorpshuis en de kerk. Op het weiland was ook alles goed geregeld. Er waren twee grote negers van de firma Akropolis, voor al uw security. Er waren ook jongens met jasjes met ‘toezicht’ er op. Er waren voldoende wc’s. De dames- wc leek een ontmoetingsplaats. De dames stonden gezellig te kletsen. En voor het vuilnis waren er de kinderen. Die kregen een euro voor elke vuilniszak met plastic bekertjes, zakjes en flesjes die ze hadden verzameld.

Sommeltjespop is een beat- en popfestijn. Het begint ‘s middags om 12 uur en het duurt tot 1 uur ‘s nachts. Vroeger traden er alleen bands van Texel op, nu ook van ‘de overkant’. De toegang is gratis. Er waren ca. 500 mensen in alle leeftijden. Kinderen van een jaar of zes tot bejaarden zoals wij van een jaar of 70. Zo te zien waren het allemaal Texelaars, ik heb geen toerist kunnen bekennen. Even verderop was een speeltuin vol met kinderen die meer plezier hadden in een glijbaan dan in die rare muziek.

Er waren wat schragen tafels met banken, maar de meeste mensen stonden met een biertje in de hand. Sommige families en groepjes kinderen hadden er een soort picknick van gemaakt. Ze zaten of lagen op een deken op de grond met zakken chips en cola om zich heen. Het eten was goed. De vakslager Peter Haker was er met een tent met hamburgers en ballen gehakt. Hij sponsorde ook een dj-optreden: ‘BBQ Request’. Verder was er natuurlijk een tent met frites en kroketten. Daar naast stond ijsboerderij ‘Labora’. En dan was er nog een grote bar met bier en fris.

Er waren twee podia. De grootste, met veel licht en rook, was voor de bands. De andere was voor de dj’s. Die moesten elkaar afwisselen. Maar toen wij er waren was de dj van dienst denk ik even naar huis. Het was een tijdje vrij stil. Dat kwam goed uit want het leek of de Texelaars vooral waren gekomen om met elkaar te praten en te drinken. Dat ging beter zonder die harde muziek. Tussen de twee podia was er een scherm. Daarop werd de reclame van sponsors en anderen geprojecteerd. ‘Mantje: woningaccessoires’, ‘Tatenhove, vuilverwerking’ en ‘Kees de Waal, souvenirs’. De huisregels van het festijn werden ook getoond, maar die kon ik moeilijk lezen, het was een beetje een kleine letter.

We kwamen wat bekenden tegen. De man van de garage, die al jarenlang onze auto verzorgt. En de dochter van onze goede vriend Daan, van de boekhandel. Die dochter is erg belangrijk want ze is de vrouw van de voorzitter van SV Texel, de voetbalclub waar ik nog in het eerste heb gespeeld. De ontmoeting met een andere Joop, de adjunct-hoofdredacteur van de Texelse Courant, zorgde voor een grote domper op het feest. Hij vertelde dat hij de dag tevoren was ontslagen. Wat moet je als je 45 bent, je bent op Texel geboren en je bent altijd verslaggever voor de krant geweest? Ik heb wat met hem gepraat en ik heb hem een paar biertjes gegeven. Hij vertelde dat hij als troost al heel wat biertjes had gekregen. Zijn vriendin was nog steeds heel erg kwaad. Ze was naar de eigenaar/directeur gegaan en had hem gezegd dat hij verschrikkelijk stom was om zijn beste verslaggever te ontslaan en dat hij een lul was. Het had niet geholpen.

Bernadette lag nog steeds te slapen. Ik krabde op mijn hoofd. Ik merkte dat ik nog een groen polsbandje om had. Er stond op: www. sommeltjespop.nl 16>. Dat moest ik om van een vriendelijke mevrouw, anders kon ik geen bier krijgen. Ik legde uit dat ik toch duidelijk boven de 16 was. Maar ze zei dat de leiding streng was en dat iedereen die bier wilde zo’n bandje om moest.
Volgend jaar gaan we weer naar Sommeltjespop.
 
************************
De tekening is van Elène Klaren
© 2012 Joop Quint
powered by CJ2