archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 9
29 maart 2012
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Er gebeurt veel op zo'n dag Frits Hoorweg

0911BZ Axel1
Het was 20 maart, volgens een wijsneus op TV begon de lente; niet officieel, maar eigenlijk toch wel. Het weer leek zich aan de voorschriften van deze mysterieuze kalender te gaan houden. Mooi, want wij hadden een uitje naar Zeeuws-Vlaanderen gepland. Mijn broer moest naar Axel om een begrafenisplechtigheid bij te wonen en hij wilde graag een bijrijder, vooral om tegen aan te praten. Ik zou van de gelegenheid gebruik maken in die buurt een wandeling te maken.

Stelt u zich van onze conversatie niet teveel voor. Hoewel, bij Stampersgat passeerden enkele inventieve verklaringen voor die merkwaardige naam de revue. Daar zal ik u verder niet mee lastigvallen. ’s-Avonds zocht ik in het boek van Riemer Reinsma op hoe het echt zit. De plaatsnaam staat al in annalen van 1639 vermeld. ‘ Gat’ stond voor ‘ plaatsje’ en ‘ stampers’ verwees naar de arbeiders in de meekrapindustrie. Meekrap? Jawel, dat is een gewas dat geteeld werd voor de kleurstof die je eruit kan halen.

Ter hoogte van de plaats met die naam meldde de radio dat in Den Haag een gerucht de ronde deed. Een bekend lid van de PVV-fractie had blijkbaar ook het voorjaar in z’n hoofd en zou waarschijnlijk uit de fractie treden. De een na de ander mocht daar commentaar op geven, hetgeen resulteerde in gedachtewisselingen waarbij de onze, over de oorsprong van de naam Stampersgat, niet slecht afstak. En het werd nog beter, want toen Terneuzen op de borden verscheen herinnerde ik mij dat de stad een grote zeesluis krijgt, om Gent beter bereikbaar te maken. De kosten zullen worden ‘ gedeeld’ door Vlaanderen en Nederland. Nou ja gedeeld, in de verhouding 7:1. Maar toch, wij waren het er – in ons autootje – over eens dat die Vlamingen hun handen mochten dichtknijpen; en dat het gezeur over de Hedwigepolder nou maar eens afgelopen moest zijn.

Na de0911BZ Axel2 lunch gebruikt te hebben in het Wapen van Axel scheidden onze wegen voorlopig. Ik ging op zoek naar mogelijke resten van een oude spoorlijn. Het boekje dat ik geraadpleegd had gaf weinig hoop dat er nog iets te vinden zou zijn en dat bleek. In de buitenwijken van Axel ontdekte ik wel, half uit een garage stekend, een ander vervoermiddel. Hoe moet ik het omschrijven: als een flinke kart of als een miniracewagen? Opmerkelijk genoeg zat er een (Duits) nummerbord op, wat suggereert dat je er de weg mee op mag. Bijna niet te geloven, maar de eigenaar verzekerde mij dat dat inderdaad het geval is. Als om mijn overduidelijke ongeloof te logenstraffen reed hij me later in de middag achterop. Toen was ik inmiddels tot in Spui geraakt, niet al te ver van Terneuzen.

Over de wandeling erheen kan ik helaas niet zo erg veel positiefs melden, behalve dat het heerlijk weer was. Op de akkers groeide nog weinig, de dorpjes oogden rommelig en de horizon werd vervuild door rokende schoorstenen en van die foeilelijke, kriskras geplaatste windmolens. Daar staat tegenover dat de mensen die ik er tegenkwam mij buitengewoon vriendelijk bejegenden. Vooral de jeugd, die van school huiswaarts ging via het fietspad dat ik helaas gedwongen was ook te gebruiken, toonde zich opmerkelijk verdraagzaam.

Over verdraagzaamheid gesproken: Brinkman, de parlementariër waar het net over ging bleek later op de dag inderdaad uit zijn fractie te zijn getreden. Reden: (ondermeer) het gebrek aan verdraagzaamheid van de PVV en dan met name dat krankzinnige Polenmeldpunt. Is het toeval dat ik juist op deze dag in Axel tegen een monument opliep dat de Polen eert die hun leven gaven voor ons land?
 
**************************************
Riemer Reinsma, Namen op de kaart, Atlas 2009
Kees Volkers, Spoorzoeken, Europese Bibliotheek 2003


© 2012 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Er gebeurt veel op zo'n dag Frits Hoorweg
0911BZ Axel1
Het was 20 maart, volgens een wijsneus op TV begon de lente; niet officieel, maar eigenlijk toch wel. Het weer leek zich aan de voorschriften van deze mysterieuze kalender te gaan houden. Mooi, want wij hadden een uitje naar Zeeuws-Vlaanderen gepland. Mijn broer moest naar Axel om een begrafenisplechtigheid bij te wonen en hij wilde graag een bijrijder, vooral om tegen aan te praten. Ik zou van de gelegenheid gebruik maken in die buurt een wandeling te maken.

Stelt u zich van onze conversatie niet teveel voor. Hoewel, bij Stampersgat passeerden enkele inventieve verklaringen voor die merkwaardige naam de revue. Daar zal ik u verder niet mee lastigvallen. ’s-Avonds zocht ik in het boek van Riemer Reinsma op hoe het echt zit. De plaatsnaam staat al in annalen van 1639 vermeld. ‘ Gat’ stond voor ‘ plaatsje’ en ‘ stampers’ verwees naar de arbeiders in de meekrapindustrie. Meekrap? Jawel, dat is een gewas dat geteeld werd voor de kleurstof die je eruit kan halen.

Ter hoogte van de plaats met die naam meldde de radio dat in Den Haag een gerucht de ronde deed. Een bekend lid van de PVV-fractie had blijkbaar ook het voorjaar in z’n hoofd en zou waarschijnlijk uit de fractie treden. De een na de ander mocht daar commentaar op geven, hetgeen resulteerde in gedachtewisselingen waarbij de onze, over de oorsprong van de naam Stampersgat, niet slecht afstak. En het werd nog beter, want toen Terneuzen op de borden verscheen herinnerde ik mij dat de stad een grote zeesluis krijgt, om Gent beter bereikbaar te maken. De kosten zullen worden ‘ gedeeld’ door Vlaanderen en Nederland. Nou ja gedeeld, in de verhouding 7:1. Maar toch, wij waren het er – in ons autootje – over eens dat die Vlamingen hun handen mochten dichtknijpen; en dat het gezeur over de Hedwigepolder nou maar eens afgelopen moest zijn.

Na de0911BZ Axel2 lunch gebruikt te hebben in het Wapen van Axel scheidden onze wegen voorlopig. Ik ging op zoek naar mogelijke resten van een oude spoorlijn. Het boekje dat ik geraadpleegd had gaf weinig hoop dat er nog iets te vinden zou zijn en dat bleek. In de buitenwijken van Axel ontdekte ik wel, half uit een garage stekend, een ander vervoermiddel. Hoe moet ik het omschrijven: als een flinke kart of als een miniracewagen? Opmerkelijk genoeg zat er een (Duits) nummerbord op, wat suggereert dat je er de weg mee op mag. Bijna niet te geloven, maar de eigenaar verzekerde mij dat dat inderdaad het geval is. Als om mijn overduidelijke ongeloof te logenstraffen reed hij me later in de middag achterop. Toen was ik inmiddels tot in Spui geraakt, niet al te ver van Terneuzen.

Over de wandeling erheen kan ik helaas niet zo erg veel positiefs melden, behalve dat het heerlijk weer was. Op de akkers groeide nog weinig, de dorpjes oogden rommelig en de horizon werd vervuild door rokende schoorstenen en van die foeilelijke, kriskras geplaatste windmolens. Daar staat tegenover dat de mensen die ik er tegenkwam mij buitengewoon vriendelijk bejegenden. Vooral de jeugd, die van school huiswaarts ging via het fietspad dat ik helaas gedwongen was ook te gebruiken, toonde zich opmerkelijk verdraagzaam.

Over verdraagzaamheid gesproken: Brinkman, de parlementariër waar het net over ging bleek later op de dag inderdaad uit zijn fractie te zijn getreden. Reden: (ondermeer) het gebrek aan verdraagzaamheid van de PVV en dan met name dat krankzinnige Polenmeldpunt. Is het toeval dat ik juist op deze dag in Axel tegen een monument opliep dat de Polen eert die hun leven gaven voor ons land?
 
**************************************
Riemer Reinsma, Namen op de kaart, Atlas 2009
Kees Volkers, Spoorzoeken, Europese Bibliotheek 2003
© 2012 Frits Hoorweg
powered by CJ2