archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 10
Jaargang 9
15 maart 2012
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Slecht weer in soorten en maten Katharina Kouwenhoven

0910BZ Texel
Wintervakanties aan zee zijn mij altijd goed bevallen. De badplaatsen zijn uitgestorven, de rolluiken neergehaald, de ijscowinkels gesloten, net als de winkels met strandartikelen en alleen het lokale café is open, want dat leeft zomer en winter van de lokale bevolking. Alle zomergasten zijn op dat moment naar de Wintersport of de Canarische Eilanden.

Aan het strand tref je alleen hondenbezitters, die hun dagelijkse ommetje maken. En een paar kinderen, want voor kinderen is zo'n enorme zandbak nu eenmaal altijd onweerstaanbaar, ook op momenten dat de Elfstedentochtkoorts is uitgebroken. Het aantrekkelijkste van de winter is, dat je soms helemaal alleen bent op het strand, een geluksmoment vergelijkbaar met zwemmen in een leeg zwembad, of als eerste een verse sneeuwlaag betreden. Bij een helder blauwe hemel en een temperatuur rond het vriespunt is een wandeling langs het strand minstens net zo'n uitdaging als een schaatstocht door het waterland. Geen koek en zopie, maar wel gloeiende wangen en jeneverzucht.

Het leek dus een goed idee om die rare schoolvakantie aan het eind van februari door te brengen op Texel. We waren er in augustus geweest, in de slechtste zomer sinds mensenheugenis en het jaar daarvoor in de herfstvakantie, toen het weer ook al niet mee zat. Toch hadden we ons wel steeds vermaakt. Elke dag naar het zwembad van het bungalowpark, wandelen in de Slufter en rond de vuurtoren, fietsen over de dijk en spelen op het strand. Dat kon in de winter ook allemaal. Nu bleek echter dat je slecht weer hebt in soorten. Zo nu en dan een buitje is tot daar aan toe, maar een permanente ‘drizzle’ bij een temperatuur van een paar graden boven nul is wat anders. Daarvan word je uiteindelijk door en door nat en koud. We leefden in een druppeltjeswolk die langzaam helemaal ondoordringbaar werd, zodat alle zicht je werd ontnomen. De lucht had de kleur van kippenbouillon en het landschap werd grauw met hier en daar een paar sombere contouren, maar van wat? De schapen waren onzichtbaar geworden en de ganzen kon je alleen nog horen, net als de overvliegende helikopters. De zee leek op champignonsoep en liet zich niet onderscheiden van het strand en de lucht erboven. Alleen iets donkerder of iets lichter.

De kinderen wilden niet naar buiten, niet wandelen, niet fietsen en zelfs niet klooien met zand. Alles was vies en vochtig. Alleen voor het zwembad waren ze nog te porren en dat is voor kinderen wel leuk, maar als volwassene heb je daar te maken met binken van vaders, type kooivechter, die zich gedragen als kleuters (bommetje!) en vergeten dat ze zich in een kinderbadje bevinden.
Binnen zitten in zo'n bungalow is echter ook niet een leuke manier om je vakantie door te brengen, ondanks de knutselspullen, DVD's, computer en een ruime aanvoer van Texels bier. De kinderen krijgen steeds vaker mot en een boek lezen is er niet bij. Nog maar een robot bouwen van lego?
Texel is een prima eiland en ik heb het er altijd naar mijn zin, maar dat eigenzinnige Texelse klimaat kan zich ook wel eens tegen je keren. Met kinderen moet je naar buiten kunnen, dus in de winter misschien toch maar het zekere voor het onzekere nemen en naar de Cabarische Eilanden afreizen.


© 2012 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Slecht weer in soorten en maten Katharina Kouwenhoven
0910BZ Texel
Wintervakanties aan zee zijn mij altijd goed bevallen. De badplaatsen zijn uitgestorven, de rolluiken neergehaald, de ijscowinkels gesloten, net als de winkels met strandartikelen en alleen het lokale café is open, want dat leeft zomer en winter van de lokale bevolking. Alle zomergasten zijn op dat moment naar de Wintersport of de Canarische Eilanden.

Aan het strand tref je alleen hondenbezitters, die hun dagelijkse ommetje maken. En een paar kinderen, want voor kinderen is zo'n enorme zandbak nu eenmaal altijd onweerstaanbaar, ook op momenten dat de Elfstedentochtkoorts is uitgebroken. Het aantrekkelijkste van de winter is, dat je soms helemaal alleen bent op het strand, een geluksmoment vergelijkbaar met zwemmen in een leeg zwembad, of als eerste een verse sneeuwlaag betreden. Bij een helder blauwe hemel en een temperatuur rond het vriespunt is een wandeling langs het strand minstens net zo'n uitdaging als een schaatstocht door het waterland. Geen koek en zopie, maar wel gloeiende wangen en jeneverzucht.

Het leek dus een goed idee om die rare schoolvakantie aan het eind van februari door te brengen op Texel. We waren er in augustus geweest, in de slechtste zomer sinds mensenheugenis en het jaar daarvoor in de herfstvakantie, toen het weer ook al niet mee zat. Toch hadden we ons wel steeds vermaakt. Elke dag naar het zwembad van het bungalowpark, wandelen in de Slufter en rond de vuurtoren, fietsen over de dijk en spelen op het strand. Dat kon in de winter ook allemaal. Nu bleek echter dat je slecht weer hebt in soorten. Zo nu en dan een buitje is tot daar aan toe, maar een permanente ‘drizzle’ bij een temperatuur van een paar graden boven nul is wat anders. Daarvan word je uiteindelijk door en door nat en koud. We leefden in een druppeltjeswolk die langzaam helemaal ondoordringbaar werd, zodat alle zicht je werd ontnomen. De lucht had de kleur van kippenbouillon en het landschap werd grauw met hier en daar een paar sombere contouren, maar van wat? De schapen waren onzichtbaar geworden en de ganzen kon je alleen nog horen, net als de overvliegende helikopters. De zee leek op champignonsoep en liet zich niet onderscheiden van het strand en de lucht erboven. Alleen iets donkerder of iets lichter.

De kinderen wilden niet naar buiten, niet wandelen, niet fietsen en zelfs niet klooien met zand. Alles was vies en vochtig. Alleen voor het zwembad waren ze nog te porren en dat is voor kinderen wel leuk, maar als volwassene heb je daar te maken met binken van vaders, type kooivechter, die zich gedragen als kleuters (bommetje!) en vergeten dat ze zich in een kinderbadje bevinden.
Binnen zitten in zo'n bungalow is echter ook niet een leuke manier om je vakantie door te brengen, ondanks de knutselspullen, DVD's, computer en een ruime aanvoer van Texels bier. De kinderen krijgen steeds vaker mot en een boek lezen is er niet bij. Nog maar een robot bouwen van lego?
Texel is een prima eiland en ik heb het er altijd naar mijn zin, maar dat eigenzinnige Texelse klimaat kan zich ook wel eens tegen je keren. Met kinderen moet je naar buiten kunnen, dus in de winter misschien toch maar het zekere voor het onzekere nemen en naar de Cabarische Eilanden afreizen.
© 2012 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2