archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 9
Jaargang 9
1 maart 2012
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
Anton Pieck meets Loveland Sebastiaan Capel

0909BS Schaatser
De sneeuw is weg, de laatste restjes ijs dobberen in de grachten, maar de herinneringen aan de ijspret zijn nog vers. Natuurlijk gaan de Friezen massaal het ijs op, dat zit in hun bloed, maar ook de Amsterdammers waren een week lang massaal op schaatsen te bewonderen. Klunend over de bruggen, voordat het daaronder goed dichtgevroren was. Er waren ijshockeyveldjes en volledige terrassen op het ijs.

Voor toeristen was het ook genieten, ik denk dat er in deze week nog meer foto’s dan normaal gemaakt zijn van al die ‘crazy Amsterdammers’ op hun schaatsen. De bevroren grachten en besneeuwde huizen leverden dan ook plaatjes op waar Anton Pieck zijn vingers bij af zou hebben gelikt. De bewoners van IJburg doopten hun eilanden ‘IJsburg’ en organiseerden schaatstochten, wedstrijden en buurtfeestjes tot ze er bij neervielen. Met al die sneeuw en ijs liet Amsterdam zich van haar meest dorpse en kneuterigste kant zien.
Tegenover die dorpsheid stonden de creativiteit en de grootschaligheid van de stad. Iemand dacht een kleinschalig schaatsfeestje te organiseren, met een drankje en muziek, en daar stonden opeens een paar duizend man te dansen op de gracht. Toen het water langs de kant over het ijs heen kwam maakte de politie er uit veiligheidsoverwegingen een einde aan. Loveland organiseerde in het Flevopark een heuse ‘Loveland on Ice’ voor tout hip Amsterdam.

De apotheose van deze dorpse stedelijkheid on ice was ongetwijfeld de Keizersrace, een kortebaanwedstrijd op de bevroren Keizersgracht. Het verhaal is dat er meer dan tienduizend mensen langs de kant stonden om de schaatsers aan te moedigen en te genieten van Amsterdamse artiesten. De sfeer was bijna Koninginnedag-waardig langs de kant, terwijl op de gracht topschaatsers over het ijs raceten. Het bleek maar weer eens dat er weinig voor nodig is om Amsterdam op de been te brengen en zich aan elkaar te laten zien.

Waar in de provincies mensen lange toertochten reden, deed Amsterdam het op haar eigen manier en dat was genieten! Nu we de kou hebben gehad, op naar de lente. Dan kan de stad weer het toneel worden van flanerende stedelingen in de parken en op de terrassen.


© 2012 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
Anton Pieck meets Loveland Sebastiaan Capel
0909BS Schaatser
De sneeuw is weg, de laatste restjes ijs dobberen in de grachten, maar de herinneringen aan de ijspret zijn nog vers. Natuurlijk gaan de Friezen massaal het ijs op, dat zit in hun bloed, maar ook de Amsterdammers waren een week lang massaal op schaatsen te bewonderen. Klunend over de bruggen, voordat het daaronder goed dichtgevroren was. Er waren ijshockeyveldjes en volledige terrassen op het ijs.

Voor toeristen was het ook genieten, ik denk dat er in deze week nog meer foto’s dan normaal gemaakt zijn van al die ‘crazy Amsterdammers’ op hun schaatsen. De bevroren grachten en besneeuwde huizen leverden dan ook plaatjes op waar Anton Pieck zijn vingers bij af zou hebben gelikt. De bewoners van IJburg doopten hun eilanden ‘IJsburg’ en organiseerden schaatstochten, wedstrijden en buurtfeestjes tot ze er bij neervielen. Met al die sneeuw en ijs liet Amsterdam zich van haar meest dorpse en kneuterigste kant zien.
Tegenover die dorpsheid stonden de creativiteit en de grootschaligheid van de stad. Iemand dacht een kleinschalig schaatsfeestje te organiseren, met een drankje en muziek, en daar stonden opeens een paar duizend man te dansen op de gracht. Toen het water langs de kant over het ijs heen kwam maakte de politie er uit veiligheidsoverwegingen een einde aan. Loveland organiseerde in het Flevopark een heuse ‘Loveland on Ice’ voor tout hip Amsterdam.

De apotheose van deze dorpse stedelijkheid on ice was ongetwijfeld de Keizersrace, een kortebaanwedstrijd op de bevroren Keizersgracht. Het verhaal is dat er meer dan tienduizend mensen langs de kant stonden om de schaatsers aan te moedigen en te genieten van Amsterdamse artiesten. De sfeer was bijna Koninginnedag-waardig langs de kant, terwijl op de gracht topschaatsers over het ijs raceten. Het bleek maar weer eens dat er weinig voor nodig is om Amsterdam op de been te brengen en zich aan elkaar te laten zien.

Waar in de provincies mensen lange toertochten reden, deed Amsterdam het op haar eigen manier en dat was genieten! Nu we de kou hebben gehad, op naar de lente. Dan kan de stad weer het toneel worden van flanerende stedelingen in de parken en op de terrassen.
© 2012 Sebastiaan Capel
powered by CJ2