Mijn vader was begin jaren '80 aan lager wal geraakt. Hoewel hij daarvoor in een riante villa had gewoond met zijn eerste vrouw, sleet hij zijn dagen nu in een kamer, centrum Brussel. Maar zijn goede afkomst hield zijn moraal hoog. Toch was het wel even wennen vanwege het grote contrast. Mijn vader behield echter zijn glimlach, hoe moeilijk hij het ook had.

Kort na zijn echtscheiding ontmoette hij mijn moeder in Zwitserland tijdens een skivakantie. Ze werden verliefd en vertrokken halsoverkop op wereldreis. Daarna stond de geldkraan kurkdroog.

Maar op een avond toen mijn vader weer eens de Brusselse cafés afschuimde zag hij een knappe blonde jongeman naast zich zitten aan de toog. Ze keken elkaar een beetje vreemd aan maar de jongeman stamelde plots: ‘C'est toi papa?’ Toen viel het kwartje ook bij mijn vader: mon fils Stefan! Het werd een ontroerend weerzien en ze praatten de hele nacht met elkaar. Ze hadden elkaar immers vijftien jaar moeten missen. Zo bleek dat Stefan een studentenkot huurde, één straat verder van mijn vaders woonstee. Hij studeerde voor sociaal assistent en begreep dus al gauw mijn vaders problematiek.

De volgende jaren trokken ze veel met elkaar op. Nadat Stefan zijn diploma had behaald besloten ze om samen geld te verdienen.

Mijn vader kwam met het idee om een immobiliënkantoor te beginnen. Hij was altijd een goede zakenman geweest en zoals ieder weet: een vos verliest zijn haren maar niet zijn streken.

Met behulp van advertenties in de lokale krant en enkele affiches startten ze zonder één cent hun zaak. Het werd al gauw een groot succes! Ze specialiseerden zich in het verkopen van peperdure villa's. Uit de geldkraan stroomden weer liters geld. Want ook Stefan had een scherp zakeninstinct.

En zo kon mijn vader eindelijk weer beginnen dromen.

 

********************

Kijk op: www.deleunstoel.nl/donateur.php