Vlak voor de eeuwwisseling overleed Rob Penris, bekend geworden met het Hans Brinker Hotel, en vooral met de reclame voor dat hotel. De reclame ervoor wond er geen doekjes om: het Hans Brinker is het slechtste hotel ter wereld! Daarom is het een favoriet bij backpackers, bezoekende rugbyteams en andere toeristen, voor wie het bed alleen een onderbreking is van genieten van alles wat Amsterdam te bieden heeft.

Het Hans Brinker is maar één hotel van de vele in de stad en dat zijn er nog lang niet genoeg! Om de toeristenstroom goed op te vangen moeten er de komende jaren negenduizend nieuwe hotelkamers bijkomen. En het liefst in gebieden waar nu nog geen of nauwelijks hotels zijn, zoals rond station Sloterdijk, maar ook komt er een hotel langs de Ringweg in Nieuw-West, in een oud kantoorgebouw. Want nu de kantorenmarkt ingezakt is, biedt dat mogelijkheden voor transformatie tot hotel.

Ik ben nooit in het Hans Brinker geweest, maar toevallig mocht ik een paar weken eerder rondgeleid worden door een andere bekende Amsterdamse hotelier, Roberto Payer van het Hilton. Hij is druk bezig met de verbouwing van een rij grachtenpanden tot een Waldorf Astoria, een ‘5 sterren-plus’-hotel. Ze zitten middenin de verbouwing, maar door je oogharen kon je de suites zien. Het moet een echt exclusief hotel worden, maar Payer benadrukte dat het openstaat voor alle Amsterdammers en toeristen voor koffie of diner. Dat sprak mij erg aan, want een hotel kan een erg afgesloten wereld vormen, zowel voor de bezoekers (kijk Lost in Translation maar eens), maar ook voor de lokale bevolking die nooit binnenkomt. Waarom zou je immers in je eigen woonplaats in een hotel zijn?

En hebben die hotels wel iets te bieden? Zo was ik in mijn studententijd jarenlang nachtportier van een hotel in de Vondelstraat. Eén zoals er vele zijn in de stad: een paar panden naast elkaar verbouwd tot hotel met gemiddelde prijzen voor eigenlijk te kleine kamers. Daar had je als bezoeker weinig te zoeken, de tafels en stoelen waar alleen voor het ontbijt en de bar was weinig uitnodigend.

Dat zou wel eens een voorwaarde kunnen zijn voor de nieuwe hotels: een relatie met de buitenwereld, bijvoorbeeld met een bar, een restaurant, maar ook iets gewaagder, bijvoorbeeld een galerie of zelfs een klein theater, zoals in een hotel op de Apollolaan. Dat gaat dus in het nieuwe Waldorf Astoria gebeuren. Ik vind het trouwens wel een mooie gedachte dat iemand die tien jaar geleden in het Hans Brinker sliep, de openingsnacht in het Waldorf Astoria doorbrengt. Dan heeft hij of zij de twee uitersten van hotelbeleving kunnen meemaken. Overigens zal die logeerpartij aan de Herengracht pas in de eerste helft van 2013 kunnen plaatsvinden, dan gaat het Waldorf open ‘for business’.

 

**************************************