archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 8
7 juli 2011
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Kiefer, Rembrandt en Vincent Dik Kruithof

0817VG Kiefer
Tot 2013 wordt het Rijksmuseum grootscheeps verbouwd. Gedurende de verbouwing presenteert men in de Philipsvleugel de topstukken uit de Gouden Eeuw onder de titel 'De Meesterwerken'. Op een mooie zaterdag in mei stond er een grote rij voor de ingang, vanaf het gebouw tot aan de openbare weg. Zo’n rij werkt op mij niet uitnodigend, dus ik ging kijken in de gezamenlijke museumwinkel van Rijks en Van Gogh op het plein. Dat viel ook tegen.
 
Terug bij de tramhalte bleek de rij echter gehalveerd en ben ik er toch maar in gaan staan. Het ging vlot en de tentoonstelling was bijzonder. De Rembrandts en de Vermeers zijn natuurlijk het bekendst, maar ook van de andere schilders uit die tijd hangt er mooi werk. Omdat ik een zwak heb voor schilderijen van dieren werd ik bijzonder getroffen door een prachtige witte zwaan van Jan Asselijn. Ik miste een schilderij: het portret van Titus (in een habijt) van Rembrandt, waar ik jaren geleden erg van onder de indruk was. Toen ik er naar vroeg bleek het net de vorige dag weggehaald te zijn. Hoogtepunt blijft natuurlijk de Nachtwacht, die apart van de andere schilderijen een eigen zaal heeft waar het die middag erg druk was. Naast de schilderijen ook heel veel Delfts blauw en zilverwerk en stukken die een verband hebben met onze geschiedenis. Die extra aandacht lijkt me een gevolg van het mislukken van het Nationaal Historisch Museum.
 
Maar eigenlijk kwam ik natuurlijk voor Kiefer. Die had op verzoek van het Rijksmuseum een werk gemaakt dat een reactie op de Nachtwacht zou moeten zijn. In februari, lang voor de tentoonstelling opende, had de NRC al gemeld dat Kiefers reactie meer met Van Gogh van doen had dan met Rembrandt. Het werk van Kiefer, dat tegenover de Nachtwacht geplaatst is, heeft inderdaad geen andere zichtbare relatie met de Nachtwacht dan het formaat. Het bestaat uit drie hoge glazen vitrines, waarvan de twee buitenste gevuld zijn met verdorde zonnebloemen die van boven naar beneden hangen, en het middelste met een verweerd en verkreukeld metalen tuinstoeltje. Alles in de van Kiefer bekende grijze as- en aardetinten Het is even groot en niet minder indrukwekkend dan de Nachtwacht en lijkt een Kieferiaanse versie van een drieluik dat Van Gogh in gedachten heeft gehad. De twee opvallendste elementen, het tuinstoeltje en de uitgebloeide zonnebloemen verwijzen rechtstreeks naar van Gogh. Die had in zijn drieluik als middelste het schilderij La Berceuse in gedachten: de vrouw die op een tuinstoeltje gezeten met een koord een wiegje laat schommelen.

‘Kunst is niet altijd wat je ervan verwacht,’ is een uitspraak van de directeur van het Rijksmuseum, Wim Pijbes, aangehaald in de NRC bij een poging om het werk te duiden. Het boek dat over deze confrontatie van oud en nieuw zou verschijnen was nog niet gereed toen ik er was en verdere informatie was ook niet beschikbaar. Uiteraard zijn er al analyses verschenen in de dagbladen en ook Kiefer is er al over geïnterviewd, maar veel opheldering heeft dat niet gebracht. Wel kwam bij Kiefer onder meer aan de orde dat hij een lijn ziet van het beweeglijke van de Nachtwacht naar het wiegende van La Berceuse.
Overigens had ik de indruk dat de meeste bezoekers van die zaal alleen de Nachtwacht zagen en niet eens in de gaten hadden dat achter hun rug nog een groot kunstwerk stond.
 
Meer over de tentoonstelling en Kiefer op www.rijksmuseum.nl
 
*********************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.


© 2011 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Kiefer, Rembrandt en Vincent Dik Kruithof
0817VG Kiefer
Tot 2013 wordt het Rijksmuseum grootscheeps verbouwd. Gedurende de verbouwing presenteert men in de Philipsvleugel de topstukken uit de Gouden Eeuw onder de titel 'De Meesterwerken'. Op een mooie zaterdag in mei stond er een grote rij voor de ingang, vanaf het gebouw tot aan de openbare weg. Zo’n rij werkt op mij niet uitnodigend, dus ik ging kijken in de gezamenlijke museumwinkel van Rijks en Van Gogh op het plein. Dat viel ook tegen.
 
Terug bij de tramhalte bleek de rij echter gehalveerd en ben ik er toch maar in gaan staan. Het ging vlot en de tentoonstelling was bijzonder. De Rembrandts en de Vermeers zijn natuurlijk het bekendst, maar ook van de andere schilders uit die tijd hangt er mooi werk. Omdat ik een zwak heb voor schilderijen van dieren werd ik bijzonder getroffen door een prachtige witte zwaan van Jan Asselijn. Ik miste een schilderij: het portret van Titus (in een habijt) van Rembrandt, waar ik jaren geleden erg van onder de indruk was. Toen ik er naar vroeg bleek het net de vorige dag weggehaald te zijn. Hoogtepunt blijft natuurlijk de Nachtwacht, die apart van de andere schilderijen een eigen zaal heeft waar het die middag erg druk was. Naast de schilderijen ook heel veel Delfts blauw en zilverwerk en stukken die een verband hebben met onze geschiedenis. Die extra aandacht lijkt me een gevolg van het mislukken van het Nationaal Historisch Museum.
 
Maar eigenlijk kwam ik natuurlijk voor Kiefer. Die had op verzoek van het Rijksmuseum een werk gemaakt dat een reactie op de Nachtwacht zou moeten zijn. In februari, lang voor de tentoonstelling opende, had de NRC al gemeld dat Kiefers reactie meer met Van Gogh van doen had dan met Rembrandt. Het werk van Kiefer, dat tegenover de Nachtwacht geplaatst is, heeft inderdaad geen andere zichtbare relatie met de Nachtwacht dan het formaat. Het bestaat uit drie hoge glazen vitrines, waarvan de twee buitenste gevuld zijn met verdorde zonnebloemen die van boven naar beneden hangen, en het middelste met een verweerd en verkreukeld metalen tuinstoeltje. Alles in de van Kiefer bekende grijze as- en aardetinten Het is even groot en niet minder indrukwekkend dan de Nachtwacht en lijkt een Kieferiaanse versie van een drieluik dat Van Gogh in gedachten heeft gehad. De twee opvallendste elementen, het tuinstoeltje en de uitgebloeide zonnebloemen verwijzen rechtstreeks naar van Gogh. Die had in zijn drieluik als middelste het schilderij La Berceuse in gedachten: de vrouw die op een tuinstoeltje gezeten met een koord een wiegje laat schommelen.

‘Kunst is niet altijd wat je ervan verwacht,’ is een uitspraak van de directeur van het Rijksmuseum, Wim Pijbes, aangehaald in de NRC bij een poging om het werk te duiden. Het boek dat over deze confrontatie van oud en nieuw zou verschijnen was nog niet gereed toen ik er was en verdere informatie was ook niet beschikbaar. Uiteraard zijn er al analyses verschenen in de dagbladen en ook Kiefer is er al over geïnterviewd, maar veel opheldering heeft dat niet gebracht. Wel kwam bij Kiefer onder meer aan de orde dat hij een lijn ziet van het beweeglijke van de Nachtwacht naar het wiegende van La Berceuse.
Overigens had ik de indruk dat de meeste bezoekers van die zaal alleen de Nachtwacht zagen en niet eens in de gaten hadden dat achter hun rug nog een groot kunstwerk stond.
 
Meer over de tentoonstelling en Kiefer op www.rijksmuseum.nl
 
*********************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.
© 2011 Dik Kruithof
powered by CJ2