archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 8
7 juli 2011
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Viva Joan Rivers Marianne Bernard

We waren naar Los Angeles gekomen voor het halfjaarlijkse jazzfestival en knoopten er een reisje aan vast. Maar begin juni is het aan de Californische kust nog koel en bewolkt met mist uit zee, dus dan kun je beter naar Las Vegas rijden voor wat zon en warmte. In deze poel van verderf, stad van ontucht en decadentie, kun je stiekem een hele beschaafde, aangename vakantie hebben. Wij vonden een kleinschalig, niet duur hotel met mooie ruime kamers en een droom van een zwembad op een paar blokken van de Strip. Maar als je er eenmaal bent wil je natuurlijk toch uitgaan en een show zien. Deze keer hadden we geluk: precies dat weekend trad Joan Rivers op.

De inmiddels 78-jarige Amerikaanse comedienne, tv-persoonlijkheid en actrice is beroemd door haar vlijmscherpe joodse humor, haar ruige stem met zwaar New Yorks accent en natuurlijk door haar vele cosmetische ingrepen. We kunnen zowaar tickets voor halve prijs krijgen, en zo belanden we die zaterdagavond in de intieme showroom (700 stoelen) van The Venetian. Joan Rivers ziet er prachtig uit, in een zwarte broek en een zwarte top, met daaroverheen een enorme felroze veren-boa, haar voeten op hoge hakken en een blonde pruik op haar hoofd. Op het podium staan drie muzikanten: een pianist, een drummer en een man met een trompet. Ze zegt: ‘Ik moet hier zes muzikanten betalen. Zelfs Sarah Palin kan zien dat hier iets niet klopt.’ Vol trots vertelt ze dat ze moeder en grootmoeder is. ‘Mijn kleindochter noemt me nana newface.

Dan volgt een spervuur van wisecracks dat een vol uur duurt.
‘Op mijn leeftijd zijn de enige feestjes waar je heen gaat begrafenissen.’
‘Ik heb zojuist mijn schoonmoeder laten cremeren. Ja, cremeren, inderdaad. Oké, ik had beter kunnen wachten tot ze dood was.’
‘Met 40 gaat je zicht achteruit – moet je de krant op armlengte houden. Met 50 kom je langzaam in de overgang, met 60 ga je winden laten – en mannen vinden dat heel vervelend van een vrouw, al doen ze het zelf ook – en het ergste is dat je pas met 70 je reuk kwijtraakt, dus de tijd van 60 tot 70 is verschrikkelijk.’

‘Als vrouw, hoe oud ook, moet je blijven doen alsof je nog vruchtbaar bent. Zorg dat je altijd een losse tampon in je tas hebt. Als je tas dan omvalt, bijvoorbeeld bij de veiligheidscontrole op het vliegveld, rolt die tampon eruit en kun je roepen: I am so embarrassed, just having my period.
‘Als een man vroeger moeite had om hem omhoog te houden, zei je: ‘Ach schat, het is goed zo, het is ook intiem zoals we nu zijn.’ Maar nu met Viagra! 36 uur lang kan hij het volhouden. Het is om gek van te worden.’

Tussen de bedrijven door heeft ze alles en iedereen beledigd, haar fans in de zaal niet uitgezonderd: bejaarden, lesbo’s, gehandicapten, Chinese bitches. De enigen die opvallend buiten schot blijven, zijn zwarten, joden en homo’s. Daar liggen kennelijk de grenzen van de geaccepteerde Amerikaanse humor. Maar Joan Rivers blijft een voorbeeld voor ons allen.
 
*****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers en Ruud Klein.


© 2011 Marianne Bernard meer Marianne Bernard - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Viva Joan Rivers Marianne Bernard
We waren naar Los Angeles gekomen voor het halfjaarlijkse jazzfestival en knoopten er een reisje aan vast. Maar begin juni is het aan de Californische kust nog koel en bewolkt met mist uit zee, dus dan kun je beter naar Las Vegas rijden voor wat zon en warmte. In deze poel van verderf, stad van ontucht en decadentie, kun je stiekem een hele beschaafde, aangename vakantie hebben. Wij vonden een kleinschalig, niet duur hotel met mooie ruime kamers en een droom van een zwembad op een paar blokken van de Strip. Maar als je er eenmaal bent wil je natuurlijk toch uitgaan en een show zien. Deze keer hadden we geluk: precies dat weekend trad Joan Rivers op.

De inmiddels 78-jarige Amerikaanse comedienne, tv-persoonlijkheid en actrice is beroemd door haar vlijmscherpe joodse humor, haar ruige stem met zwaar New Yorks accent en natuurlijk door haar vele cosmetische ingrepen. We kunnen zowaar tickets voor halve prijs krijgen, en zo belanden we die zaterdagavond in de intieme showroom (700 stoelen) van The Venetian. Joan Rivers ziet er prachtig uit, in een zwarte broek en een zwarte top, met daaroverheen een enorme felroze veren-boa, haar voeten op hoge hakken en een blonde pruik op haar hoofd. Op het podium staan drie muzikanten: een pianist, een drummer en een man met een trompet. Ze zegt: ‘Ik moet hier zes muzikanten betalen. Zelfs Sarah Palin kan zien dat hier iets niet klopt.’ Vol trots vertelt ze dat ze moeder en grootmoeder is. ‘Mijn kleindochter noemt me nana newface.

Dan volgt een spervuur van wisecracks dat een vol uur duurt.
‘Op mijn leeftijd zijn de enige feestjes waar je heen gaat begrafenissen.’
‘Ik heb zojuist mijn schoonmoeder laten cremeren. Ja, cremeren, inderdaad. Oké, ik had beter kunnen wachten tot ze dood was.’
‘Met 40 gaat je zicht achteruit – moet je de krant op armlengte houden. Met 50 kom je langzaam in de overgang, met 60 ga je winden laten – en mannen vinden dat heel vervelend van een vrouw, al doen ze het zelf ook – en het ergste is dat je pas met 70 je reuk kwijtraakt, dus de tijd van 60 tot 70 is verschrikkelijk.’

‘Als vrouw, hoe oud ook, moet je blijven doen alsof je nog vruchtbaar bent. Zorg dat je altijd een losse tampon in je tas hebt. Als je tas dan omvalt, bijvoorbeeld bij de veiligheidscontrole op het vliegveld, rolt die tampon eruit en kun je roepen: I am so embarrassed, just having my period.
‘Als een man vroeger moeite had om hem omhoog te houden, zei je: ‘Ach schat, het is goed zo, het is ook intiem zoals we nu zijn.’ Maar nu met Viagra! 36 uur lang kan hij het volhouden. Het is om gek van te worden.’

Tussen de bedrijven door heeft ze alles en iedereen beledigd, haar fans in de zaal niet uitgezonderd: bejaarden, lesbo’s, gehandicapten, Chinese bitches. De enigen die opvallend buiten schot blijven, zijn zwarten, joden en homo’s. Daar liggen kennelijk de grenzen van de geaccepteerde Amerikaanse humor. Maar Joan Rivers blijft een voorbeeld voor ons allen.
 
*****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers en Ruud Klein.
© 2011 Marianne Bernard
powered by CJ2