archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 8
24 maart 2011
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
De locatieparadox Sebastiaan Capel

0811BS Locatie
Makelaars noemen altijd drie redenen voor de prijs van woningen en kantoren: locatie, locatie, locatie. In de huidige wereld, met alle communicatiemiddelen die ons ten dienste staan, is die locatie alleen steeds minder belangrijk geworden. Waarom moet je iemand ontmoeten als je ook kan emailen, skypen, pingen, twitteren, etcera, etcetera? Wat is dan de toegevoegde waarde van met elkaar op een kluitje zitten in een stad of een werelddorp als Amsterdam? Die zit ‘m erin dat als locatie inderdaad steeds minder belangrijk is, locatie toch steeds belangrijker is.

Dat klinkt als een flauwe woordspeling, maar denk maar eens na: als je overal kan wonen en werken, waar woon en werk je dan het liefst? Dat is op een plek waar je je het prettigst voelt, waar je kan doen wat je wilt, waar voorzieningen om de hoek zijn en je geïnspireerd raakt. Dat geldt helemaal voor mensen die hun geld verdienen ‘met hun hoofd’, de creatievelingen en de kenniswerkers. Zij zijn voor hun werk het meest ‘footloose’, dus kunnen overal wonen en werken. En laten al die lui nou min of meer dezelfde woonwensen hebben en daardoor met elkaar op een kluitje in de stad komen te wonen. Bovendien blijkt dan dat juist door elkaar makkelijk te kunnen ontmoeten, liefst met een glas in de hand, er nieuwe ideeën of zelfs nieuwe bedrijven ontstaan.

De groep mensen die kiest voor de omgeving van de stad, Amsterdam voorop, wordt steeds groter. Het gevolg daarvan is vergaand voor de gebieden buiten de steden, die lopen leeg, of ‘krimpen’. Daardoor wordt het draagvlak voor voorzieningen als scholen, ziekenhuizen en winkels steeds kleiner en dreigen die te verdwijnen. Er lijken zelfs al bijna echte spookdorpen te ontstaan, zoals ik die alleen uit het Wilde Westen ken, uit de strips van Lucky Luke. De vraag is of dit een ontwikkeling is waar iets tegen gedaan moet worden. In het verleden is dat gedaan door overheidsbedrijven naar de ‘buitengebieden’ te verplaatsen. Zo kwamen de Informatie Beheer Groep (van de ‘stufi’) en de PTT in Groningen terecht en de Belastingdienst in Kerkrade. Maar de bedrijven zelf weten waar ze moeten zijn. Philips en Vodafone kwamen naar Amsterdam, want daar wonen de mensen die ze in hun bedrijf willen hebben. Die kunnen namelijk overal wonen waar ze willen, maar kiezen juist daarom voor deze locatie.

Kortom: nu locatie steeds minder belangrijk lijkt, is de locatie het belangrijkste geworden. Laten we het de locatieparadox noemen. En Amsterdam plukt daar de vruchten van, want wie wil nou niet in ons mooie werelddorp wonen en werken?
 
********************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.


© 2011 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
De locatieparadox Sebastiaan Capel
0811BS Locatie
Makelaars noemen altijd drie redenen voor de prijs van woningen en kantoren: locatie, locatie, locatie. In de huidige wereld, met alle communicatiemiddelen die ons ten dienste staan, is die locatie alleen steeds minder belangrijk geworden. Waarom moet je iemand ontmoeten als je ook kan emailen, skypen, pingen, twitteren, etcera, etcetera? Wat is dan de toegevoegde waarde van met elkaar op een kluitje zitten in een stad of een werelddorp als Amsterdam? Die zit ‘m erin dat als locatie inderdaad steeds minder belangrijk is, locatie toch steeds belangrijker is.

Dat klinkt als een flauwe woordspeling, maar denk maar eens na: als je overal kan wonen en werken, waar woon en werk je dan het liefst? Dat is op een plek waar je je het prettigst voelt, waar je kan doen wat je wilt, waar voorzieningen om de hoek zijn en je geïnspireerd raakt. Dat geldt helemaal voor mensen die hun geld verdienen ‘met hun hoofd’, de creatievelingen en de kenniswerkers. Zij zijn voor hun werk het meest ‘footloose’, dus kunnen overal wonen en werken. En laten al die lui nou min of meer dezelfde woonwensen hebben en daardoor met elkaar op een kluitje in de stad komen te wonen. Bovendien blijkt dan dat juist door elkaar makkelijk te kunnen ontmoeten, liefst met een glas in de hand, er nieuwe ideeën of zelfs nieuwe bedrijven ontstaan.

De groep mensen die kiest voor de omgeving van de stad, Amsterdam voorop, wordt steeds groter. Het gevolg daarvan is vergaand voor de gebieden buiten de steden, die lopen leeg, of ‘krimpen’. Daardoor wordt het draagvlak voor voorzieningen als scholen, ziekenhuizen en winkels steeds kleiner en dreigen die te verdwijnen. Er lijken zelfs al bijna echte spookdorpen te ontstaan, zoals ik die alleen uit het Wilde Westen ken, uit de strips van Lucky Luke. De vraag is of dit een ontwikkeling is waar iets tegen gedaan moet worden. In het verleden is dat gedaan door overheidsbedrijven naar de ‘buitengebieden’ te verplaatsen. Zo kwamen de Informatie Beheer Groep (van de ‘stufi’) en de PTT in Groningen terecht en de Belastingdienst in Kerkrade. Maar de bedrijven zelf weten waar ze moeten zijn. Philips en Vodafone kwamen naar Amsterdam, want daar wonen de mensen die ze in hun bedrijf willen hebben. Die kunnen namelijk overal wonen waar ze willen, maar kiezen juist daarom voor deze locatie.

Kortom: nu locatie steeds minder belangrijk lijkt, is de locatie het belangrijkste geworden. Laten we het de locatieparadox noemen. En Amsterdam plukt daar de vruchten van, want wie wil nou niet in ons mooie werelddorp wonen en werken?
 
********************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.
© 2011 Sebastiaan Capel
powered by CJ2