archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 5
Jaargang 1
11 december 2003
Bezigheden > Mode delen printen terug
Feestkleding Marianne Bernard

De maand december bezorgt ons veel problemen. Weliswaar allemaal van het type ‘Deine Sorgen möchte ich haben’, maar je kunt je hevig het hoofd breken over de kleur van de kerstballen, het menu van de familielunch, wie vragen we voor onze party en vooral: wat moeten we aan?

Je wilt eigenlijk iets nieuws, iets anders, iets moderns, maar wat is er in godsnaam in de mode dat mij staat? Voor we doelloos naar de winkel rennen, kijken we eerst eens thuis in de kast. Daar hangt nog die feestjurk, maar die is eigenlijk te bloot voor de winter, en die lange fluwelen rok, die is zo vreselijk tuttig. Nu zou je je eerst eens moeten afvragen wat je gaat doen op al die feesten. Komt het er niet steeds weer op uit dat je aan tafel zit? Of op een drukke party tussen heel veel mensen staat? Dan is het enige waar het op aankomt de bovenkant, de top. Dat is wat je ziet. Zo’n mooie zijden rok met een zwart truitje staat wel mooi op een modefoto, maar als je dat aantrekt zit je toch aan tafel in een zwart truitje of T-shirtje. Die dure rok is de hele avond onzichtbaar en als je al opstaat blijkt hij ook nog vreselijk gekreukeld te zijn. Je donkerblauwe nette pakje? Heel geschikt, dat kun je overal naartoe aan, het verveelt nooit. Maar besef, wat draag je onder dat jasje? Een zwart of wit T-shirtje! Dus je zit uiteindelijk toch aan tafel in een T-shirtje. Nou moe. En zo gaat dat ook met dat elegante broekpak, heel flatteus, maar als je het jasje uitdoet?

Dit jaar gaan we dus een mooie bloes kopen of een paar van die leuke fel-bedrukte T-shirtjes. Een aardig idee is misschien zo’n Prada-bloes als Gwyneth Paltrow aan had op de cover van het oktobernummer van de Amerikaanse Vogue. Een prachtige zijden bloes in een patroon dat doet denken aan William Morris behang. Het hoeft natuurlijk niet Prada te zijn, net zulke bloezes hangen ook bij Zara en bij Hennes & Maurits. Daarbij kun je dan best nog een keertje die heerlijke zwarte broek aan, die zit toch onder de tafel.

En de mannen? Wij zijn eindeloos bezig geweest iets moois te vinden, we zijn naar de kapper gegaan en hebben onze nagels gelakt - en hij? Wat doet hij aan? Weet ik veel, zegt hij. Niet mijn smoking, want er stond ‘feestelijke kleding’ op de kaart, niet ‘black tie’, dus dat hoeft niet. Zeker niet mijn nette krijtstreeppak, want dat is voor zakelijke besprekingen en dit is een feest. Een das? Vergeet het maar, denk je dat ik een das omdoe voor mijn vrienden? Nee, ik trek gewoon een spijkerbroek met een jasje aan. Vooruit, mijn ‘nette’ spijkerbroek (hij bedoelt zijn laatst gekochte, van een jaar geleden). Hier adviseer ik u, dames, laat maar zitten, ga niet overal over in debat. Die spijkerbroek zit toch onder tafel - u gaat niet naar een beter restaurant in Frankrijk waar een spijkerbroek echt niet kán. Waar het op aankomt is wat hij zal doen als we er een uurtje zijn, zeg maar na het aperitief. Dan zal hij zijn jasje willen uittrekken, dus dan zit hij weer aan tafel in zijn hemdsmouwen – zijn nette witte overhemd. Bij dat jasje stond dat zo keurig, maar zonder jasje is zo’n wit overhemd toch een beetje ongekleed, bijna bloot. Op de tv kun je goed zien wat een man aan moet als hij geen jasje aan heeft. Zo’n leuk donkerrood overhemd bijvoorbeeld als Felix Meurders altijd draagt, of zo’n leuk zwart met geel streepje, zoals Spijkerman laatst aan had. Of kijk eens naar die vrolijke jongens van RTL Boulevard en koop voor hem ook eens een mooie print, een donkere paysley. Dan heeft hij uiteindelijk gewoon een broek en een hemd aan en ziet hij er toch feestelijk uit.

Zo en nu kunt u zich weer verder opwinden over het menu. Mijn suggestie voor een toetje is: warme peertjes met ijs.

© 2004 Marianne Bernard meer Marianne Bernard - meer "Mode" -
Bezigheden > Mode
Feestkleding Marianne Bernard
De maand december bezorgt ons veel problemen. Weliswaar allemaal van het type ‘Deine Sorgen möchte ich haben’, maar je kunt je hevig het hoofd breken over de kleur van de kerstballen, het menu van de familielunch, wie vragen we voor onze party en vooral: wat moeten we aan?

Je wilt eigenlijk iets nieuws, iets anders, iets moderns, maar wat is er in godsnaam in de mode dat mij staat? Voor we doelloos naar de winkel rennen, kijken we eerst eens thuis in de kast. Daar hangt nog die feestjurk, maar die is eigenlijk te bloot voor de winter, en die lange fluwelen rok, die is zo vreselijk tuttig. Nu zou je je eerst eens moeten afvragen wat je gaat doen op al die feesten. Komt het er niet steeds weer op uit dat je aan tafel zit? Of op een drukke party tussen heel veel mensen staat? Dan is het enige waar het op aankomt de bovenkant, de top. Dat is wat je ziet. Zo’n mooie zijden rok met een zwart truitje staat wel mooi op een modefoto, maar als je dat aantrekt zit je toch aan tafel in een zwart truitje of T-shirtje. Die dure rok is de hele avond onzichtbaar en als je al opstaat blijkt hij ook nog vreselijk gekreukeld te zijn. Je donkerblauwe nette pakje? Heel geschikt, dat kun je overal naartoe aan, het verveelt nooit. Maar besef, wat draag je onder dat jasje? Een zwart of wit T-shirtje! Dus je zit uiteindelijk toch aan tafel in een T-shirtje. Nou moe. En zo gaat dat ook met dat elegante broekpak, heel flatteus, maar als je het jasje uitdoet?

Dit jaar gaan we dus een mooie bloes kopen of een paar van die leuke fel-bedrukte T-shirtjes. Een aardig idee is misschien zo’n Prada-bloes als Gwyneth Paltrow aan had op de cover van het oktobernummer van de Amerikaanse Vogue. Een prachtige zijden bloes in een patroon dat doet denken aan William Morris behang. Het hoeft natuurlijk niet Prada te zijn, net zulke bloezes hangen ook bij Zara en bij Hennes & Maurits. Daarbij kun je dan best nog een keertje die heerlijke zwarte broek aan, die zit toch onder de tafel.

En de mannen? Wij zijn eindeloos bezig geweest iets moois te vinden, we zijn naar de kapper gegaan en hebben onze nagels gelakt - en hij? Wat doet hij aan? Weet ik veel, zegt hij. Niet mijn smoking, want er stond ‘feestelijke kleding’ op de kaart, niet ‘black tie’, dus dat hoeft niet. Zeker niet mijn nette krijtstreeppak, want dat is voor zakelijke besprekingen en dit is een feest. Een das? Vergeet het maar, denk je dat ik een das omdoe voor mijn vrienden? Nee, ik trek gewoon een spijkerbroek met een jasje aan. Vooruit, mijn ‘nette’ spijkerbroek (hij bedoelt zijn laatst gekochte, van een jaar geleden). Hier adviseer ik u, dames, laat maar zitten, ga niet overal over in debat. Die spijkerbroek zit toch onder tafel - u gaat niet naar een beter restaurant in Frankrijk waar een spijkerbroek echt niet kán. Waar het op aankomt is wat hij zal doen als we er een uurtje zijn, zeg maar na het aperitief. Dan zal hij zijn jasje willen uittrekken, dus dan zit hij weer aan tafel in zijn hemdsmouwen – zijn nette witte overhemd. Bij dat jasje stond dat zo keurig, maar zonder jasje is zo’n wit overhemd toch een beetje ongekleed, bijna bloot. Op de tv kun je goed zien wat een man aan moet als hij geen jasje aan heeft. Zo’n leuk donkerrood overhemd bijvoorbeeld als Felix Meurders altijd draagt, of zo’n leuk zwart met geel streepje, zoals Spijkerman laatst aan had. Of kijk eens naar die vrolijke jongens van RTL Boulevard en koop voor hem ook eens een mooie print, een donkere paysley. Dan heeft hij uiteindelijk gewoon een broek en een hemd aan en ziet hij er toch feestelijk uit.

Zo en nu kunt u zich weer verder opwinden over het menu. Mijn suggestie voor een toetje is: warme peertjes met ijs.
© 2004 Marianne Bernard
powered by CJ2