archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 7
15 april 2010
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Afschuw, geen bewondering Katharina Kouwenhoven

0712BS Afschuw
Het woord 'afschuwelijk' neem je snel in de mond, maar niet alles wat je 'afschuwelijk' noemt wekt werkelijk diepe en hartgrondige weerzin. Dat doen slechts een paar mensen. Ook gebeurtenissen kunnen wel afschuw wekken, maar alleen als ze het gevolg zijn van menselijk handelen. Een aardbeving wekt geen afschuw, maar deernis. Genocide wekt afschuw. Zo is het althans bij mij.

Echte bewondering kan ik voor geen enkel mens opbrengen, al heb ik vroeger wel tegen mensen opgekeken. Dat gaat voorbij als je je realiseert dat zij er ook niet veel aan kunnen doen. Bewondering kan ik wel opbrengen voor door mensen voortgebrachte producten, zoals: schilderijen, prachtboeken, ontdekkingen en uitvindingen, onnavolgbare theorieën; dat soort dingen. Mijn bewondering daarvoor straalt niet af op de personen die deze producten hebben voortgebracht, want dat voortbrengen wordt voor een groot deel door het toeval bepaald.

Afschuwwekkende daden verrichten is echter geen kwestie van willekeur, maar een keuze; een afschuwwekkend mens zijn ook. Afschuw wordt gewekt door publieke figuren. Ze komen dagelijks je huiskamer binnen, maar je kent ze niet. Mensen die je persoonlijk hebt leren kennen wekken nooit afschuw. Misschien aanvankelijk nog wel, maar dat slijt zodra ze toetreden tot je kennissenkring, als je ze daartoe de gelegenheid geeft. Mensen die je zomaar toevallig tegenkomt, op straat of in een café, wekken zelden afschuw. Waarom zou je je ergeren aan iemand die je nooit meer ziet?

Dat een mens van vlees en bloed, iemand die je zelf zou kunnen zijn, een enorme afschuw op kan wekken had ik me nooit gerealiseerd tot Dries van Agt de politieke arena betrad. Alles aan die man stond me tegen, zijn uiterlijk - die puistige kop met dat pagekapsel, die ik bestempelde als een 'jezuïetenkop'; hoewel ik geen idee heb hoe een doorsnee jezuïet eruit ziet - en zijn non-verbale gedrag, met die handjes. Je moest er niet aan denken dat je er door aangeraakt zou worden. En natuurlijk ook zijn manier van spreken: de zalvende toon waarop hij -onnavolgbaar huichelend- teksten debiteerde, zoals alleen katholieken dat kunnen, want die zijn daarin opgevoed.

Weerzinwekkend allemaal. Hij was lui en publiciteitsgeil en verscheen liever bij de Tour de France, waar de renners die hem tegenkwamen meteen het toilet opzochten, dan in de Tweede Kamer. Ik werd onpasselijk als ik hem zag en verdrietig als weer eens bleek dat de helft van Nederland op hem had gestemd. Met hem vergeleken zien al die kerkelijke waardigheidsbekleders, die hun handen niet thuis konden houden, eruit als onnozele kinderen. En realiseerden die kiezers zich dan niet dat zijn vrouw 'Eugenie' heette!

Na Van Agt overkwam het me vaker dat publieke personen zoveel afschuw bij mij wekten dat ik maagkramp kreeg als ze in beeld verschenen. Snel schakelen of de TV uit. De hypocrisie van de gestichte politici speelde daarbij een rol, maar het was meer. En het betrof niet alleen mannen. Annemarie Grewel was bijvoorbeeld ook iemand waarbij mijn maag opspeelde, net als nu gebeurt bij Agnes Jongerius. Niet alleen hun uiterlijk staat me tegen, maar ook hun domme geborneerdheid en vooral het feit dat ze zich daarop lieten en laten voorstaan! De laatste jaren is het in de politiek bijna altijd prijs, bijna iedereen die het in zijn hoofd krijgt eraan te gaan doen is weerzinwekkend. Het lijkt wel, alsof zij hiertoe, om de kiezer van de politiek te vervreemden, een verbond hebben gesloten.

Balkenende staat nummer één op mijn huidige afschuwlijst, niet alleen vanwege zijn gereformeerde uiterlijk, maar vooral omdat zijn 'woorden' zelden sporen met zijn 'daden'. Ouderlingengedrag. Dat werd er allemaal niet beter op toen hij in zee ging met Mat Herben en zijn gajespartij, maar het dieptepunt vormde het laatste kabinet met drie gereformeerde linkmichels. Van gereformeerden geen jezuïetengezever, maar wel zalvend gekonkel en kwezelarij. Tel uit je winst. Dat Wouter Bos niet inzag dat het predicaat 'draaikont', uitgesproken door de katholieke farizeeër Verhagen, een groot compliment was, maakt hem ongeschikt voor de Nederlandse politiek.
Balkenende, Bos en Rouvoet allemaal afschuwwekkende politici? Zeker. Alle drie zwakbegaafde begijnen en schijnheiligen met door spuitpoep geplaagde, toegeknepen mondjes. Maar natuurlijk allemaal niet zo afschuwwekkend als Geert Wilders. Dat mensen op hem stemmen is raadselachtig, want het is een clown en geen politicus. Hij speelt een rol en die rol zal ook weer snel uitgespeeld zijn. Het feit dat sommige politici deze geblondeerde diva serieus nemen, maakt ze zelf afschuwwekkend.

Mensen die mijn afschuw wekken hebben een weerzinwekkend uiterlijk, maar dat is subjectief. Er zijn mensen die er verliefd op worden. Ze zijn echter ook vooringenomen, kortzichtig, egocentrisch, halfgaar en overtuigd van eigen capaciteiten. Zozeer dat ze menen in staat te zijn met hun aanwezigheid in openbare lichamen het land een dienst te bewijzen, het liefst in de hoogst mogelijke posities. Hoe komen zij aan die misplaatste ambitie? Die is ongetwijfeld bij hen gewekt door hun moeder, toen ze als ziekelijke zuigelingen onevenredig veel aandacht kregen, maar de ontwikkeling van hun empatisch vermogen verwaarloosd werd. Als zo'n opvoeding wordt aangevuld met een katholiek jongensinternaat is er geen redden meer aan. De aldus gecreëerde hagedissen en schorpioenen kronkelen zich de Gemeenteraad binnen en de Kamer en uiteindelijk het Kabinet. Gelukkig zijn er ook nog enkele betrouwbare en beschaafde politici, maar om hun saaiheid te compenseren is het prettig dat er ook geverfde travestieten met een hoog onbenulgehalte en niet gehinderd door enige vorm van kennis of inzicht aan de hanengevechten deelnemen.
Dat maakt de politiek niet interessanter, maar wel cabaretesker.
 
****************************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.


© 2010 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Afschuw, geen bewondering Katharina Kouwenhoven
0712BS Afschuw
Het woord 'afschuwelijk' neem je snel in de mond, maar niet alles wat je 'afschuwelijk' noemt wekt werkelijk diepe en hartgrondige weerzin. Dat doen slechts een paar mensen. Ook gebeurtenissen kunnen wel afschuw wekken, maar alleen als ze het gevolg zijn van menselijk handelen. Een aardbeving wekt geen afschuw, maar deernis. Genocide wekt afschuw. Zo is het althans bij mij.

Echte bewondering kan ik voor geen enkel mens opbrengen, al heb ik vroeger wel tegen mensen opgekeken. Dat gaat voorbij als je je realiseert dat zij er ook niet veel aan kunnen doen. Bewondering kan ik wel opbrengen voor door mensen voortgebrachte producten, zoals: schilderijen, prachtboeken, ontdekkingen en uitvindingen, onnavolgbare theorieën; dat soort dingen. Mijn bewondering daarvoor straalt niet af op de personen die deze producten hebben voortgebracht, want dat voortbrengen wordt voor een groot deel door het toeval bepaald.

Afschuwwekkende daden verrichten is echter geen kwestie van willekeur, maar een keuze; een afschuwwekkend mens zijn ook. Afschuw wordt gewekt door publieke figuren. Ze komen dagelijks je huiskamer binnen, maar je kent ze niet. Mensen die je persoonlijk hebt leren kennen wekken nooit afschuw. Misschien aanvankelijk nog wel, maar dat slijt zodra ze toetreden tot je kennissenkring, als je ze daartoe de gelegenheid geeft. Mensen die je zomaar toevallig tegenkomt, op straat of in een café, wekken zelden afschuw. Waarom zou je je ergeren aan iemand die je nooit meer ziet?

Dat een mens van vlees en bloed, iemand die je zelf zou kunnen zijn, een enorme afschuw op kan wekken had ik me nooit gerealiseerd tot Dries van Agt de politieke arena betrad. Alles aan die man stond me tegen, zijn uiterlijk - die puistige kop met dat pagekapsel, die ik bestempelde als een 'jezuïetenkop'; hoewel ik geen idee heb hoe een doorsnee jezuïet eruit ziet - en zijn non-verbale gedrag, met die handjes. Je moest er niet aan denken dat je er door aangeraakt zou worden. En natuurlijk ook zijn manier van spreken: de zalvende toon waarop hij -onnavolgbaar huichelend- teksten debiteerde, zoals alleen katholieken dat kunnen, want die zijn daarin opgevoed.

Weerzinwekkend allemaal. Hij was lui en publiciteitsgeil en verscheen liever bij de Tour de France, waar de renners die hem tegenkwamen meteen het toilet opzochten, dan in de Tweede Kamer. Ik werd onpasselijk als ik hem zag en verdrietig als weer eens bleek dat de helft van Nederland op hem had gestemd. Met hem vergeleken zien al die kerkelijke waardigheidsbekleders, die hun handen niet thuis konden houden, eruit als onnozele kinderen. En realiseerden die kiezers zich dan niet dat zijn vrouw 'Eugenie' heette!

Na Van Agt overkwam het me vaker dat publieke personen zoveel afschuw bij mij wekten dat ik maagkramp kreeg als ze in beeld verschenen. Snel schakelen of de TV uit. De hypocrisie van de gestichte politici speelde daarbij een rol, maar het was meer. En het betrof niet alleen mannen. Annemarie Grewel was bijvoorbeeld ook iemand waarbij mijn maag opspeelde, net als nu gebeurt bij Agnes Jongerius. Niet alleen hun uiterlijk staat me tegen, maar ook hun domme geborneerdheid en vooral het feit dat ze zich daarop lieten en laten voorstaan! De laatste jaren is het in de politiek bijna altijd prijs, bijna iedereen die het in zijn hoofd krijgt eraan te gaan doen is weerzinwekkend. Het lijkt wel, alsof zij hiertoe, om de kiezer van de politiek te vervreemden, een verbond hebben gesloten.

Balkenende staat nummer één op mijn huidige afschuwlijst, niet alleen vanwege zijn gereformeerde uiterlijk, maar vooral omdat zijn 'woorden' zelden sporen met zijn 'daden'. Ouderlingengedrag. Dat werd er allemaal niet beter op toen hij in zee ging met Mat Herben en zijn gajespartij, maar het dieptepunt vormde het laatste kabinet met drie gereformeerde linkmichels. Van gereformeerden geen jezuïetengezever, maar wel zalvend gekonkel en kwezelarij. Tel uit je winst. Dat Wouter Bos niet inzag dat het predicaat 'draaikont', uitgesproken door de katholieke farizeeër Verhagen, een groot compliment was, maakt hem ongeschikt voor de Nederlandse politiek.
Balkenende, Bos en Rouvoet allemaal afschuwwekkende politici? Zeker. Alle drie zwakbegaafde begijnen en schijnheiligen met door spuitpoep geplaagde, toegeknepen mondjes. Maar natuurlijk allemaal niet zo afschuwwekkend als Geert Wilders. Dat mensen op hem stemmen is raadselachtig, want het is een clown en geen politicus. Hij speelt een rol en die rol zal ook weer snel uitgespeeld zijn. Het feit dat sommige politici deze geblondeerde diva serieus nemen, maakt ze zelf afschuwwekkend.

Mensen die mijn afschuw wekken hebben een weerzinwekkend uiterlijk, maar dat is subjectief. Er zijn mensen die er verliefd op worden. Ze zijn echter ook vooringenomen, kortzichtig, egocentrisch, halfgaar en overtuigd van eigen capaciteiten. Zozeer dat ze menen in staat te zijn met hun aanwezigheid in openbare lichamen het land een dienst te bewijzen, het liefst in de hoogst mogelijke posities. Hoe komen zij aan die misplaatste ambitie? Die is ongetwijfeld bij hen gewekt door hun moeder, toen ze als ziekelijke zuigelingen onevenredig veel aandacht kregen, maar de ontwikkeling van hun empatisch vermogen verwaarloosd werd. Als zo'n opvoeding wordt aangevuld met een katholiek jongensinternaat is er geen redden meer aan. De aldus gecreëerde hagedissen en schorpioenen kronkelen zich de Gemeenteraad binnen en de Kamer en uiteindelijk het Kabinet. Gelukkig zijn er ook nog enkele betrouwbare en beschaafde politici, maar om hun saaiheid te compenseren is het prettig dat er ook geverfde travestieten met een hoog onbenulgehalte en niet gehinderd door enige vorm van kennis of inzicht aan de hanengevechten deelnemen.
Dat maakt de politiek niet interessanter, maar wel cabaretesker.
 
****************************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.
© 2010 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2