archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 8
Jaargang 7
11 februari 2010
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Annemarie Gruwel Willem Minderhout

0708VG Koole 3
Voetnoten bij Tromp en Koole (3)

Een van de handigste ‘tooltjes’ op het Internet is ‘Google Alerts’. Als je ergens in geïnteresseerd bent type je een steekwoord in en Google geeft je een melding als er ergens iets op het web verschijnt dat daarop betrekking heeft. Nu kan dat vrij snel uit de hand lopen. Gelukkig – of jammer genoeg - valt dat met mijn eigen naam wel mee. Meestal krijg ik een ‘alert’ voor een stukje dat ikzelf geschreven heb, maar soms word je verrast. Zo wist Google me te melden dat ik in 1842 een gouden medaille gewonnen had. http://twitpic.com/t23gd Dat was ik helemaal vergeten!

Laatst kreeg ik weer een interessante melding. Mijn naam was opgedoken op de website van De Groene Amsterdammer. Nu is dat al sinds jaar en dag mijn lijfblad, maar ik heb er nooit iets voor geschreven. Op één keer na. Een ingezonden brief. De Groene is bezig om alle oude jaargangen op het web te zetten en dat doen ze dus blijkbaar inclusief dit soort randverschijnselen.

Ik zou die ingezonden brief - net als mijn gouden medaille - totaal vergeten zijn als Bart Tromp me niet een paar jaar terug had toevertrouwd dat hij zo’n gruwelijke hekel had aan de columns die Annemarie Grewel voor De Groene schreef dat hij daarom dat blad niet meer wilde ontvangen. Martin van Amerongen, de toenmalige hoofdredacteur, wist daar wel wat op te vinden. Hij overhandigde Bart in het vervolg persoonlijk een exemplaar van De Groene waarin hij, als ware het een Indonesische Playboy, de gewraakte column eigenhandig had zwartgelakt. Ineens schoot me toen die ingezonden brief te binnen, want de columns van Annemarie waren daar de aanleiding toe geweest.

Ook ik ergerde me daar in die tijd vreselijk aan. Grewel had furore gemaakt als een wat barse voorzitter van het presidium van PvdA-congressen en discussieleider voor de VPRO-televisie. In die rol leek ze wel een leuk en origineel mens. Bovendien was ze de levensgezel van Nelly - Ma Flodder - Frijda. Als columnist was ze echter, vond ik, niet om te harden. Haar columns waren humorloze klaagliedjes over het wereldleed in het algemeen en de ongemakken van haar poedel in het bijzonder.

Op een zeker moment werd het me – geen idee wat de directe aanleiding was – te veel. Ik besloot een brief te schrijven. Maar hoe doe je dat? ‘Smijt die Grewel de krant uit’, was wat te kort door de bocht. Ik besloot het over een andere boeg te gooien. Ik deed net alsof ik geloofde dat de vileine Theodor Holman die zouteloze columns schreef en daar Grewels naam onder zette in een poging tot karaktermoord.

Ik had nooit verwacht dat het geplaatst zou worden, maar op 19 april 1995 stond het er integraal in.

Holwel
Dat Theodor Holman niet goed ligt bij het gristelijk deel der natie, daarover zult u mij niet horen klagen. Het is altijd weer amusant om vast te stellen dat gristenen, die vasthouden aan de waarheid van het scheppingsverhaal, de leerstellingen van 'de eerste steen' en 'de andere wang' niet serieus plegen te nemen.
Kwalijk vind ik het echter dat hij al weer enkele jaren lang onverteerbare stukjes wereldleed van de afgelopen week opboert, herkauwt en in een hoekje van De Groene neerkwakt. Te meer daar hij onder deze zure prut het pseudoniem 'Annemarie Grewel' zet. De enige leuke literaire kunstgreep vind ik de parallel tussen de liefde van deze 'Annemarie' voor haar schoothond en het keffertjesgedrag dat zij ten aanzien van iedereen die met een vinger naar Partij of Partijleider durft te wijzen, tentoonspreidt.
Nu is het natuurlijk zo dat veel Groene-lezers dit pseudoniem doorzien. Zij kennen Grewel als een nuchter humoristisch mens met een groot relativeringsvermogen. Haar superieure ironie komt onder meer tot uiting als zij bij haar vele nevenfuncties ook die van 'columniste' vermeldt. (Dat heb ik Victor Baarn niet zien doen.)
Aangezien het mij onvermijdelijk lijkt dat een enkeling meent dat de echte Grewel deze column vult, wens ik toch dat u, redactie, naar de gong grijpt. Laat Theodor stoppen met deze misselijk makende travestie en zich tot opheffende zaken beperken. Misschien wil Annemarie zelf wel een column schrijven. Volgens mij moet ze dat kunnen.

Nu wil het toeval dat ik Theodor Holman voor het eerst in levenden lijve zag toen hij bij de presentatie van Hoe de wereld in elkaar zit (2004), een keuze uit Barts Parool-columns, het PvdA-beginselprogramma uit 1977 zong terwijl hij zichzelf begeleide op de piano. Een hilarisch optreden om nooit te vergeten! Diezelfde Holman nodigde juist mij – samen met Richard ’t Hart – van al die talloze mensen die Bart Tromp gekend hebben uit voor een radioprogramma rond het uitkomen van zijn postuum uitgegeven boek De intellectuele glazenwasser. 

Dat was allemaal voordat ik die brief ineens weer op het net terugvond. Ik had hem Bart graag laten lezen. Volgens zijn zus Greetje zou hij er hartelijk om gelachen hebben.

****************
Onlangs verschenen:
Bart Tromp (2009), Geschriften van een intellectuele glazenwasser. De draagbare Tromp, Bert Bakker, Amsterdam.
Geraadpleegd:
De website van De Groene (inclusief columns van Annemarie Grewel) www.groene.nl
Theodor Holman over Bart Tromp (1944 - 2007) http://cultclub.obalive.nl/?p=951#more-951
 
************************************
Pepijn Lampe is product & grafisch ontwerper.
Informatie op: www.pepdesign.be


© 2010 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Annemarie Gruwel Willem Minderhout
0708VG Koole 3
Voetnoten bij Tromp en Koole (3)

Een van de handigste ‘tooltjes’ op het Internet is ‘Google Alerts’. Als je ergens in geïnteresseerd bent type je een steekwoord in en Google geeft je een melding als er ergens iets op het web verschijnt dat daarop betrekking heeft. Nu kan dat vrij snel uit de hand lopen. Gelukkig – of jammer genoeg - valt dat met mijn eigen naam wel mee. Meestal krijg ik een ‘alert’ voor een stukje dat ikzelf geschreven heb, maar soms word je verrast. Zo wist Google me te melden dat ik in 1842 een gouden medaille gewonnen had. http://twitpic.com/t23gd Dat was ik helemaal vergeten!

Laatst kreeg ik weer een interessante melding. Mijn naam was opgedoken op de website van De Groene Amsterdammer. Nu is dat al sinds jaar en dag mijn lijfblad, maar ik heb er nooit iets voor geschreven. Op één keer na. Een ingezonden brief. De Groene is bezig om alle oude jaargangen op het web te zetten en dat doen ze dus blijkbaar inclusief dit soort randverschijnselen.

Ik zou die ingezonden brief - net als mijn gouden medaille - totaal vergeten zijn als Bart Tromp me niet een paar jaar terug had toevertrouwd dat hij zo’n gruwelijke hekel had aan de columns die Annemarie Grewel voor De Groene schreef dat hij daarom dat blad niet meer wilde ontvangen. Martin van Amerongen, de toenmalige hoofdredacteur, wist daar wel wat op te vinden. Hij overhandigde Bart in het vervolg persoonlijk een exemplaar van De Groene waarin hij, als ware het een Indonesische Playboy, de gewraakte column eigenhandig had zwartgelakt. Ineens schoot me toen die ingezonden brief te binnen, want de columns van Annemarie waren daar de aanleiding toe geweest.

Ook ik ergerde me daar in die tijd vreselijk aan. Grewel had furore gemaakt als een wat barse voorzitter van het presidium van PvdA-congressen en discussieleider voor de VPRO-televisie. In die rol leek ze wel een leuk en origineel mens. Bovendien was ze de levensgezel van Nelly - Ma Flodder - Frijda. Als columnist was ze echter, vond ik, niet om te harden. Haar columns waren humorloze klaagliedjes over het wereldleed in het algemeen en de ongemakken van haar poedel in het bijzonder.

Op een zeker moment werd het me – geen idee wat de directe aanleiding was – te veel. Ik besloot een brief te schrijven. Maar hoe doe je dat? ‘Smijt die Grewel de krant uit’, was wat te kort door de bocht. Ik besloot het over een andere boeg te gooien. Ik deed net alsof ik geloofde dat de vileine Theodor Holman die zouteloze columns schreef en daar Grewels naam onder zette in een poging tot karaktermoord.

Ik had nooit verwacht dat het geplaatst zou worden, maar op 19 april 1995 stond het er integraal in.

Holwel
Dat Theodor Holman niet goed ligt bij het gristelijk deel der natie, daarover zult u mij niet horen klagen. Het is altijd weer amusant om vast te stellen dat gristenen, die vasthouden aan de waarheid van het scheppingsverhaal, de leerstellingen van 'de eerste steen' en 'de andere wang' niet serieus plegen te nemen.
Kwalijk vind ik het echter dat hij al weer enkele jaren lang onverteerbare stukjes wereldleed van de afgelopen week opboert, herkauwt en in een hoekje van De Groene neerkwakt. Te meer daar hij onder deze zure prut het pseudoniem 'Annemarie Grewel' zet. De enige leuke literaire kunstgreep vind ik de parallel tussen de liefde van deze 'Annemarie' voor haar schoothond en het keffertjesgedrag dat zij ten aanzien van iedereen die met een vinger naar Partij of Partijleider durft te wijzen, tentoonspreidt.
Nu is het natuurlijk zo dat veel Groene-lezers dit pseudoniem doorzien. Zij kennen Grewel als een nuchter humoristisch mens met een groot relativeringsvermogen. Haar superieure ironie komt onder meer tot uiting als zij bij haar vele nevenfuncties ook die van 'columniste' vermeldt. (Dat heb ik Victor Baarn niet zien doen.)
Aangezien het mij onvermijdelijk lijkt dat een enkeling meent dat de echte Grewel deze column vult, wens ik toch dat u, redactie, naar de gong grijpt. Laat Theodor stoppen met deze misselijk makende travestie en zich tot opheffende zaken beperken. Misschien wil Annemarie zelf wel een column schrijven. Volgens mij moet ze dat kunnen.

Nu wil het toeval dat ik Theodor Holman voor het eerst in levenden lijve zag toen hij bij de presentatie van Hoe de wereld in elkaar zit (2004), een keuze uit Barts Parool-columns, het PvdA-beginselprogramma uit 1977 zong terwijl hij zichzelf begeleide op de piano. Een hilarisch optreden om nooit te vergeten! Diezelfde Holman nodigde juist mij – samen met Richard ’t Hart – van al die talloze mensen die Bart Tromp gekend hebben uit voor een radioprogramma rond het uitkomen van zijn postuum uitgegeven boek De intellectuele glazenwasser. 

Dat was allemaal voordat ik die brief ineens weer op het net terugvond. Ik had hem Bart graag laten lezen. Volgens zijn zus Greetje zou hij er hartelijk om gelachen hebben.

****************
Onlangs verschenen:
Bart Tromp (2009), Geschriften van een intellectuele glazenwasser. De draagbare Tromp, Bert Bakker, Amsterdam.
Geraadpleegd:
De website van De Groene (inclusief columns van Annemarie Grewel) www.groene.nl
Theodor Holman over Bart Tromp (1944 - 2007) http://cultclub.obalive.nl/?p=951#more-951
 
************************************
Pepijn Lampe is product & grafisch ontwerper.
Informatie op: www.pepdesign.be
© 2010 Willem Minderhout
powered by CJ2