Steeds meer wordt er door particulieren beslag gelegd op delen van de openbare weg, die toch eigenlijk gemeenschappelijk bezit is.

Het eerst viel mij dit op bij woonbootbewoners, die de kades langzaam in beslag namen. Er werden wat tegels gelicht voor een tuintje, potten met bomen en struiken geplaatst, een ton om het regenwater op te vangen en een afdakje voor de fiets. Vervolgens werden er terrassen aangelegd en schuurtjes gebouwd om het tuinmeubilair en de barbecue te herbergen als het seizoen veranderde. Er lagen ongebruikte vletten, die volliepen met water, er ontstonden schroothopen, er werd puin gestort, overbodig huisraad opgeslagen en hier en daar trof je zelfs een geheel verroeste auto aan. Van overheidswege werd hier niet tegen opgetreden. Op bepaalde plaatsen, voornamelijk aan de rand van de stad, hadden de woonbootbewoners er soms een hele villa bijgebouwd.

Bij mij in de buurt begon deze inbeslagname met iets dat, vreemd genoeg, door het bevoegd gezag gestimuleerd werd, namelijk de aanleg van geveltuintjes. In sommige straten, bijvoorbeeld bij mij op de kade, bestonden altijd al geveltuintjes die vanwege de woningbouwvereniging waren aangelegd en werden onderhouden. Nu moesten echter van de deelraad overal geveltuintjes komen, aangelegd en onderhouden door de bewoners. Hoe bedenk je het! Daartoe werden zij gerechtigd een stukje grond, dat niet meer dan één stoeptegel breed mocht zijn, langs de gevel vrij te maken.

Alle bewoners op de begane grond beschikken over een ruime tot riante tuin achter het huis, waarop zij hun teel- en kweekneigingen kunnen botvieren en het ontgaat mij geheel waarom die kweekdrift uitgebreid moet worden tot een miezerig lapje grond vóór het huis. Vooral ook omdat het onderhoud van die tuinen achter meestal wordt uitbesteed aan een hovenier, want het is een heel gedoe, zo'n tuin.

Hoewel veel mensen blijk geven van een diepgewortelde wens een huis met een tuin te bewonen, blijkt dat zij, wanneer die wens in vervulling is gegaan, hun lap of lapje grond onmiddellijk ontdoen van alles wat groeit en bloeit en vol leggen met grindtegels. Hier en daar een Toscaanse pot met geraniums is zo'n beetje de enige concessie die zij aan het tuinieren doen. Zo heeft een vriendin van mij de binnentuinen waar zij op uitkijkt in de loop van een paar jaar zien veranderen in een soort schoolplein, waarop kinderen tikkertje kunnen spelen en open knieën oplopen als ze vallen. Overal staan dezelfde beuken tuinmeubelen.

Praktisch alle tuintjes vóór van mijn tuinierzuchtige buurtgenoten, het zal niemand verwonderen, vormen een smakeloze troep. Dat komt door de perverse voorkeur van de geveltuinbezitter voor stokrozen, een wel zeer weerzinwekkend tuincentrumproduct. Rozen, dat kan nog, bij voorkeur wilde rozen natuurlijk, maar stokrozen! Zij vormen meters hoge, vaal groene slierten, die omknakken en de voetganger de doorgang beletten en hun bloeiwijze stelt ook niet veel voor. De afzichtelijkste geveltuintjes zijn geheel vol gezet met prikkende duindoorns, of zo verwaarloosd dat de brandnetel zijn kans heeft gegrepen. En wie komt op het idee om bamboe in zijn geveltuin te planten? Dat is bijna net zo krankzinnig als populieren in de achtertuin, waar een vriend van mij door geplaagd wordt.

Bij die geveltuintjes is het echter niet gebleven. Ze werden uitgebreid door nog een rijtje tegels weg te halen en ook rondom de bomen, die prachtige acacia's en bijzondere ginkgo's, werden tegels gelicht en van alles en nog wat aan smakeloze cultuurproducten geplant. Ook hier veel bamboe en struiken die zich vooral in de breedte ontplooien.

Er werden potten neergezet, zelfs hele tobbes en natuurlijk de populaire ouderwetse zinken vuilnisbakken. Banken en tafeltjes werden met kettingen aan de gevel geklonken en voor de kinderen werden zandbakjes uitgegraven.

Bij mooi weer is er op sommige stoepen geen doorkomen meer aan en word je gedwongen op de rijweg te lopen. De kleintjes, de snoezen, rijden de wandelaar op fietsjes en driewielers van de sokken, terwijl de ouders, glaasje witte wijn in de hand, de BBQ opstoken. Ook hier wordt niet tegen opgetreden. Het is een typisch voorbeeld van 'geef ze een vinger en ze nemen de hele hand'. Toch is het eigenlijk diefstal.

Nu ben ik zelf ook niet zo erg gezagsgetrouw, maar regelovertredingen die anderen flink wat overlast bezorgen zijn ergerlijk. En voor mijn buurtgenoten is er helemaal geen reden toe, want om de hoek is een speelplaatsje met een zandbak en wat speeltuig en bankjes waarop de ouders hun cranberrycocktails kunnen drinken. Als je daar met je kinderen zit heeft niemand last van je.

Wat mij betreft mag al die rotzooi onmiddellijk verwijderd worden. Geen emmers met viooltjes en lobelia's meer. Geen manden vol stinkende Afrikaantjes. Geen op willekeurige plekken gelichte tegels, die vervangen zijn door vijgen en olijfbomen. Geen zonnebloemen tegen de gevel en een grondwettelijk verbod op het planten van stokrozen.

Alleen door de Gemeente geplaatst straatmeubilair, dat met zorg is gekozen. Alleen mooie, strakke straten met gevels van baksteen en waterpas gelegde tegels, met geen andere versiering dan de wingerd die tegen de gevel klimt en in de herfst zo prachtig verkleurt. Daar is de buurt beroemd om.

 

*************************