Een goede voorbereiding

Het is nog niet zover, het duurt nog een maandje voordat de echte vakantie-uittochten beginnen, maar toch, sommige zaken kunnen niet vroeg genoeg aan de orde worden gesteld! Neem nou de verkeersveiligheid en de pechbestendigheid van de vakantieganger. Bezin met die lange ritten vooral goed vóór u begint, dat kan u later veel ellende besparen! Vraag het aan ANWB steunpunt Lyon: goed uitslapen maar niet te laat op, een goed humeur en gezellige muziek kunnen een wereld van verschil maken. Die auto’s, vliegtuigen en treinen van nu zijn een heel stuk veiliger en passagier-vriendelijk dan vroeger, maar uiteindelijk blijft het mensenwerk! Laat u uw vrouw wel genoeg rijden? Heeft u het EHBO boekje wel bij de hand? En die handige hamertjes om de ruit door te tikken, en dat zwemvest? Kent u de les over de zuurstofmaskers en de nooduitgangen van de stewardess voldoende uit uw hoofd? Neemt u wel plaats in de juiste wagons van de Hogesnelheidstrein?

Sta je daar op het perron

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dat was ook al bekend rond 1900, toen veel waarschuwingen voor verkeersongemak op prentbriefkaarten in beeld werden gebracht. Kijk maar eens naar kaart 1; dat ziet er niet best uit! Wat stelt dit eigenlijk voor? Leuk dat u dat vraagt, het gaat over de Catastrophe Ferroviaire de Villepreux les Clayes van 1910. Dat zat zo: Sneltrein 477 met als eindbestemming Granville reed op volle stoom het station binnen waar zich een stilstaande stoptrein bevond. Op enkele wagons na werden beide treinen door de botsing en de daarop volgende vlammen verwoest. Zestien doden en talloze gewonden getuigen van de verschrikkingen van de ramp. Van de ramp werd verslag gedaan op zeker 8 prentbriefkaarten. Dit is nummer 2, die de tender van de eens aanstormende sneltrein laat zien. Je zal maar in een van die treinen hebben gezeten! Had nou die heel gebleven wagon uitgezocht!

De boer ploegt voort

De kaart werd door Marie uit Versailles gestuurd naar onleesbaar. Marie schreef de hele kaart vol over familiezaken: ze is in goede gezondheid en is bezig een vakantieverblijf in Normandië te regelen. Het rampnieuws lijkt meer een bonus. Op metaniveau toch weer geruststellend: treinen botsen, schepen vergaan, maar het leven gaat door. Dat het ook anders kan is te zien op kaart 2. Daar staan twee heren gebogen over de stoffelijke resten van een auto die niet lang daarvoor in een ongelijke strijd op een overweg verpletterd werd door een trein. Ditmaal is er een stichtend bericht: In deze auto reden de Abt V. Thuault, directeur van de aartsbroederschap van St-Christophe-le-Jajolet en zijn secretaris, op 15 september 1920, zonder goed uit te kijken de overweg op toen daar even later een trein reed. Ditmaal geen hekatombe: tot meerdere glorie van St. Christophe (die had toch iets met reizigers?) konden directeur/abt en secretaris ongedeerd het voertuig verlaten.

Een verrijkende ervaring

Op de andere kant van de kaart wordt de heilige Christophe bedankt voor deze mirakelse redding. (De tegenwerping ‘Had Christophe er niet nog beter aan gedaan de inzittenden voor de botsing te behoeden?’wordt niet gemaakt.) Directeur Thuault is bezig als dank voor zijn redding de fondsen voor een carillon ter ere van de heilige bij elkaar te krijgen. Geef met gulle hand. Is dit leren uit ervaring? Leren leren? Of is het toch weer de andere kant op kijken om reële gevaren te ontkennen? Toch ook wel modern: de mensen niet al te bang maken, dat schrikt maar af, dan luisteren ze niet meer, dat werkt niet! Een bijdrage aan een carillon is een mooier leermoment, dat helpt veel meer!

 

*********************************************************