archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 14
Jaargang 6
14 mei 2009
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
Bakfietsrepublieken Sebastiaan Capel

0614BS Bakfiets
Het Amsterdamse straatbeeld wijzigt zich in de loop der tijd. In de jaren ’50 waren auto’s nog een zeldzaamheid, nu wordt hemel en aarde bewogen hun aantal te verminderen. En leek het in de jaren ’80 alsof ieder derde grachtenpand gestut werd, tegenwoordig spat de rijkdom er weer vanaf in de grachtengordel. De laatste jaren is er een nieuw fenomeen dat de openbare ruimte domineert: de bakfiets. Eens een vervoermiddel voor de huisraad van krakers of langer geleden voor studenten bij verhuizingen, nu speciaal gemaakt voor het vervoer van kinderen.

Deze animo voor bakfietsen legt de fabrikanten en handelaren geen windeieren. De bekendste is de Fietsfabriek uit de Pijp. Begonnen als klein bedrijfje, heeft deze winkel inmiddels bijna een hele straat overgenomen met winkel, showroom en werkplaats. Ze zijn zelfs al 'internationaal gegaan' en de staatssecretaris van Economische Zaken promootte ze als toonbeeld van ondernemerschap. Ook in Amsterdam heeft de politiek de bakfiets of beter gezegd hun eigenaren ontdekt. Zo pleitte GroenLinks, samen met D66 dé partij in de bakfietsrepublieken, al voor speciale fietsparkeerplekken voor deze vervoermiddelen.

De bakfietsen maken het de eigenaren beter mogelijk om in de stad te kunnen wonen. Een multitasking-trip van en naar werk en huis, via de supermarkt en de kinderopvang, is een koud kunstje met de bakfiets. Met de auto door de stad is immers niet te doen, en met het Openbaar Vervoer wordt een dergelijke tocht al snel een expeditie op zichzelf, waarvoor je een broodpakket moet meenemen. De bakfiets is dan ook het symbool van de stedelijk gerichte ouders.

Amsterdam barst inmiddels van deze nieuwe bakfietsen, tenminste bepaalde buurten. Zo hebben de bewoners van grote delen van Nieuw-West of Noord er misschien niet eens van gehoord, maar in de gebieden binnen de ring en op IJburg struikel je er (bijna letterlijk) over. Een voor de hand liggende gedachte is dat de eigenaren allemaal dezelfde types zijn, maar ook hier blijkt dat het werelddorp Amsterdam uit verschillende werelden bestaat. Een snelle blik op drie gebieden met flink wat bakfietsen op de stoep laat de verschillende stadia van 'stadsgerichtheid' zien van de eigenaren.

In Oud-West en Westerpark wonen de meest stedelijk gerichte ouders. Hier is maar weinig plek voor een auto en is de bakfiets broodnodig voor vervoer van het gezin. Bovendien is de oriëntatie behalve op de eigen buurt ook nog op het centrum gericht. Typerend is wellicht dat deze mensen ook zónder kinderen gewoon de bakfiets nemen. Bijvoorbeeld om naar het café te gaan…. Opvallend is dat in de aangrenzende wijk de Baarsjes direct minder bakfietsen te zien zijn. Samen met de vestiging van een Coffee Company lijkt de aanwezigheid van een flink aantal bakfietsen een mooie indicator van de verandering van bewonerssamenstelling van een wijk.

Meer naar de rand van de stad toe is de bakfietsrepubliek pur sang: de Watergraafsmeer. Hier vestigen al langer de jonge gezinnen zich, vaak met wat meer geld dan rond het centrum, de huizenprijzen zijn hier immers hoger. Hoofdkwartier van de republiek is het Voltaplein, wellicht één van de aardigste plekken om in de stad te wonen met kinderen. De bewoners hier zijn al minder op het centrum gericht en veel meer op de eigen wijk. De bakfietsen zijn rond het plein nauwelijks te tellen.

Ook op IJburg zijn veel bakfietsen te vinden. De gerichtheid op het centrum is hier nog lager, eigenlijk is het al bijna een werelddorp op zich (zie de vorige editie van Amsterdam Werelddorp). Dat is ook niet onlogisch, want een tocht per bakfiets mét kinderen over de Amsterdamse Brug of de Nesciobrug vereist een flink paar kuitspieren van de vaders en moeders. Maar voor op het eiland zelf is de bakfiets ook hier een prima vervoermiddel. Hier op IJburg staat er naast de bakfiets ook nog minstens één auto voor de deur of in de garage.

Of de bakfiets ook buiten Amsterdam een zo wijd verbreid fenomeen wordt is nog afwachten. In Haarlem zijn er al genoeg te spotten, maar die stad is dan ook de stap na IJburg en vormt eigenlijk een buitengebied van Amsterdam voor stedelijk gerichte ouders. Of Almere, Hoofddorp en Purmerend ook zullen bezwijken voor de functionaliteit ervan, is nog afwachten. In de tussentijd zet Amsterdam de toon en valt het werelddorpje zelfs in deelrepublieken uiteen. Lang leve de bakfiets! Of beter bakfietsen, want ze lijken in kolonies te leven.
 
***************************************
Meer over LoolsArt op www.loolsart.blogspot.com


© 2009 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
Bakfietsrepublieken Sebastiaan Capel
0614BS Bakfiets
Het Amsterdamse straatbeeld wijzigt zich in de loop der tijd. In de jaren ’50 waren auto’s nog een zeldzaamheid, nu wordt hemel en aarde bewogen hun aantal te verminderen. En leek het in de jaren ’80 alsof ieder derde grachtenpand gestut werd, tegenwoordig spat de rijkdom er weer vanaf in de grachtengordel. De laatste jaren is er een nieuw fenomeen dat de openbare ruimte domineert: de bakfiets. Eens een vervoermiddel voor de huisraad van krakers of langer geleden voor studenten bij verhuizingen, nu speciaal gemaakt voor het vervoer van kinderen.

Deze animo voor bakfietsen legt de fabrikanten en handelaren geen windeieren. De bekendste is de Fietsfabriek uit de Pijp. Begonnen als klein bedrijfje, heeft deze winkel inmiddels bijna een hele straat overgenomen met winkel, showroom en werkplaats. Ze zijn zelfs al 'internationaal gegaan' en de staatssecretaris van Economische Zaken promootte ze als toonbeeld van ondernemerschap. Ook in Amsterdam heeft de politiek de bakfiets of beter gezegd hun eigenaren ontdekt. Zo pleitte GroenLinks, samen met D66 dé partij in de bakfietsrepublieken, al voor speciale fietsparkeerplekken voor deze vervoermiddelen.

De bakfietsen maken het de eigenaren beter mogelijk om in de stad te kunnen wonen. Een multitasking-trip van en naar werk en huis, via de supermarkt en de kinderopvang, is een koud kunstje met de bakfiets. Met de auto door de stad is immers niet te doen, en met het Openbaar Vervoer wordt een dergelijke tocht al snel een expeditie op zichzelf, waarvoor je een broodpakket moet meenemen. De bakfiets is dan ook het symbool van de stedelijk gerichte ouders.

Amsterdam barst inmiddels van deze nieuwe bakfietsen, tenminste bepaalde buurten. Zo hebben de bewoners van grote delen van Nieuw-West of Noord er misschien niet eens van gehoord, maar in de gebieden binnen de ring en op IJburg struikel je er (bijna letterlijk) over. Een voor de hand liggende gedachte is dat de eigenaren allemaal dezelfde types zijn, maar ook hier blijkt dat het werelddorp Amsterdam uit verschillende werelden bestaat. Een snelle blik op drie gebieden met flink wat bakfietsen op de stoep laat de verschillende stadia van 'stadsgerichtheid' zien van de eigenaren.

In Oud-West en Westerpark wonen de meest stedelijk gerichte ouders. Hier is maar weinig plek voor een auto en is de bakfiets broodnodig voor vervoer van het gezin. Bovendien is de oriëntatie behalve op de eigen buurt ook nog op het centrum gericht. Typerend is wellicht dat deze mensen ook zónder kinderen gewoon de bakfiets nemen. Bijvoorbeeld om naar het café te gaan…. Opvallend is dat in de aangrenzende wijk de Baarsjes direct minder bakfietsen te zien zijn. Samen met de vestiging van een Coffee Company lijkt de aanwezigheid van een flink aantal bakfietsen een mooie indicator van de verandering van bewonerssamenstelling van een wijk.

Meer naar de rand van de stad toe is de bakfietsrepubliek pur sang: de Watergraafsmeer. Hier vestigen al langer de jonge gezinnen zich, vaak met wat meer geld dan rond het centrum, de huizenprijzen zijn hier immers hoger. Hoofdkwartier van de republiek is het Voltaplein, wellicht één van de aardigste plekken om in de stad te wonen met kinderen. De bewoners hier zijn al minder op het centrum gericht en veel meer op de eigen wijk. De bakfietsen zijn rond het plein nauwelijks te tellen.

Ook op IJburg zijn veel bakfietsen te vinden. De gerichtheid op het centrum is hier nog lager, eigenlijk is het al bijna een werelddorp op zich (zie de vorige editie van Amsterdam Werelddorp). Dat is ook niet onlogisch, want een tocht per bakfiets mét kinderen over de Amsterdamse Brug of de Nesciobrug vereist een flink paar kuitspieren van de vaders en moeders. Maar voor op het eiland zelf is de bakfiets ook hier een prima vervoermiddel. Hier op IJburg staat er naast de bakfiets ook nog minstens één auto voor de deur of in de garage.

Of de bakfiets ook buiten Amsterdam een zo wijd verbreid fenomeen wordt is nog afwachten. In Haarlem zijn er al genoeg te spotten, maar die stad is dan ook de stap na IJburg en vormt eigenlijk een buitengebied van Amsterdam voor stedelijk gerichte ouders. Of Almere, Hoofddorp en Purmerend ook zullen bezwijken voor de functionaliteit ervan, is nog afwachten. In de tussentijd zet Amsterdam de toon en valt het werelddorpje zelfs in deelrepublieken uiteen. Lang leve de bakfiets! Of beter bakfietsen, want ze lijken in kolonies te leven.
 
***************************************
Meer over LoolsArt op www.loolsart.blogspot.com
© 2009 Sebastiaan Capel
powered by CJ2