archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 6
15 januari 2009
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
Groots denken Sebastiaan Capel

0604BS Wlkenkrabbers
Amsterdam is qua omvang en inwoneraantal een dorp op wereldschaal. In overzichten van ‘grootste steden in de wereld’ bungelt dit werelddorp ver onderaan; ver achter veel steden waarvan je nog nooit hebt gehoord. Probeer maar eens op de wereldkaart steden als Tientsin (10 miljoen plus inwoners) of Fortaleza (net 3 miljoen) spontaan aan te wijzen. Daarom profileerde Amsterdam zich vroeger liever als onderdeel van de Randstad. Met de andere grote steden en alle kleintjes in dit gebied kom je al wat hoger terecht in de lijsten. En in de jaren ’90 was er het plan om een ‘stadsregio Amsterdam’ te creëren, van Amsterdam en de omliggende steden. Dit stuitte destijds echter op een hartgrondig njet bij de hiertoe georganiseerde volksraadpleging. Amsterdammers wilden namelijk gewoon Amsterdammer blijven!

De laatste naam die dit werelddorp nu aangenomen heeft is ‘Metropoolregio Amsterdam’, opnieuw Amsterdam met omliggende gemeenten als Haarlemmermeer, Diemen, Almere en Purmerend. Een paar inventieve ambtenaren veranderden op 1 april de naamborden van omliggende gemeenten in Amsterdam-Diemen, etc. Het was een mooie grap, dat zeker. En in deze denktrant past het ook om Zandvoort ‘Amsterdam-aan-zee’ te noemen, maar daar maak je noch Zandvoorters, noch Amsterdammers blij mee.
Al die namen en ideeën zijn bedoeld om aan te geven dat Amsterdam groter is dan alleen de stad. Waarom wil men dat zo graag? En wat voegt het eigenlijk toe?

De eerste beweegreden lijkt toch te zijn bigger is better. Amsterdam heeft er opeens vele bewoners, bedrijven, recreatiegebieden, en nog veel meer bij. En daarmee kan de stad pronken, bijvoorbeeld bij het aantrekken van nieuwe, internationale bedrijven. Door het omliggende gebied erbij te trekken kan Amsterdam zich tooien met diverse stranden, prachtige suburbane villawijken en rustige nieuwbouwwijken. Hiermee heeft Amsterdam eigenlijk alles te bieden wat een bezoeker maar te wensen heeft.
Een tweede reden zou kunnen zijn dat Amsterdam op deze manier macht en controle over randgemeenten krijgt. Dat is precies waar die gemeenten zo bang voor zijn: ‘opgeslokt worden door de grote broer’. Want daarmee verliezen die gemeenten hun autonomie. En dan besluiten de lokale bestuurders niet meer wat er gebeurt, maar de hoge omes in het stadhuis van Amsterdam.
Tenslotte kan het argument van schaalvergroting worden aangevoerd om de ontwikkeling van de Metropoolregio Amsterdam beter te coördineren. Door op een grotere schaal te kijken dan alleen de eigen gemeente, kan voorkomen worden dat er overal nieuwe kantoren worden gebouwd of nieuwe winkelcomplexen gerealiseerd. Die gaan dan immers allemaal met élkaar concurreren in plaats van sámen te concurreren met de buitenwereld.

En wat zou dit dan opleveren? Met zeggenschap over Hoofddorp en Amstelveen, zou Amsterdam dan de ontwikkeling van die locaties hebben aangepast? Dus minder kantoren in Hoofddorp om de ZuidAs de ruimte te geven? Of geen groot nieuw winkelcentrum in Amstelveen om de winkels in Buitenveldert te beschermen? Hoewel de overheid hierin ontegenzeggelijk nogal wat te zeggen heeft, blijkt telkens weer dat dergelijke beslissingen toch in belangrijke mate aan de markt zijn en die gaat haar eigen gang, met afwegingen die niet of nauwelijks door bestuurders zijn te beïnvloeden.

Dit 'groots denken' levert Amsterdam maar weinig op. Het zou zich beter kunnen richten op het verhogen van de kleinschalige kwaliteiten van dit werelddorp. Voor de bewoners maakt al deze plannenmakerij in ieder geval weinig uit. Zij gaan zich echt niet opeens Metropoolbewoner voelen in plaats van Zandvoorter, Haarlemmer of Amsterdammer. En voor de bezoekers, toeristen of zakenlui, zal het beeld van Amsterdam blijvend bepaald worden door de grachten, de Wallen en het Rijksmuseum.

Bestuurders, politici, ambtenaren en wie ook kunnen allerlei namen verzinnen, gremia instellen en vergaderen met elkaar: Amsterdam blijft gewoon een dorp, maar wel een werelddorp!
 
********************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl


© 2009 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
Groots denken Sebastiaan Capel
0604BS Wlkenkrabbers
Amsterdam is qua omvang en inwoneraantal een dorp op wereldschaal. In overzichten van ‘grootste steden in de wereld’ bungelt dit werelddorp ver onderaan; ver achter veel steden waarvan je nog nooit hebt gehoord. Probeer maar eens op de wereldkaart steden als Tientsin (10 miljoen plus inwoners) of Fortaleza (net 3 miljoen) spontaan aan te wijzen. Daarom profileerde Amsterdam zich vroeger liever als onderdeel van de Randstad. Met de andere grote steden en alle kleintjes in dit gebied kom je al wat hoger terecht in de lijsten. En in de jaren ’90 was er het plan om een ‘stadsregio Amsterdam’ te creëren, van Amsterdam en de omliggende steden. Dit stuitte destijds echter op een hartgrondig njet bij de hiertoe georganiseerde volksraadpleging. Amsterdammers wilden namelijk gewoon Amsterdammer blijven!

De laatste naam die dit werelddorp nu aangenomen heeft is ‘Metropoolregio Amsterdam’, opnieuw Amsterdam met omliggende gemeenten als Haarlemmermeer, Diemen, Almere en Purmerend. Een paar inventieve ambtenaren veranderden op 1 april de naamborden van omliggende gemeenten in Amsterdam-Diemen, etc. Het was een mooie grap, dat zeker. En in deze denktrant past het ook om Zandvoort ‘Amsterdam-aan-zee’ te noemen, maar daar maak je noch Zandvoorters, noch Amsterdammers blij mee.
Al die namen en ideeën zijn bedoeld om aan te geven dat Amsterdam groter is dan alleen de stad. Waarom wil men dat zo graag? En wat voegt het eigenlijk toe?

De eerste beweegreden lijkt toch te zijn bigger is better. Amsterdam heeft er opeens vele bewoners, bedrijven, recreatiegebieden, en nog veel meer bij. En daarmee kan de stad pronken, bijvoorbeeld bij het aantrekken van nieuwe, internationale bedrijven. Door het omliggende gebied erbij te trekken kan Amsterdam zich tooien met diverse stranden, prachtige suburbane villawijken en rustige nieuwbouwwijken. Hiermee heeft Amsterdam eigenlijk alles te bieden wat een bezoeker maar te wensen heeft.
Een tweede reden zou kunnen zijn dat Amsterdam op deze manier macht en controle over randgemeenten krijgt. Dat is precies waar die gemeenten zo bang voor zijn: ‘opgeslokt worden door de grote broer’. Want daarmee verliezen die gemeenten hun autonomie. En dan besluiten de lokale bestuurders niet meer wat er gebeurt, maar de hoge omes in het stadhuis van Amsterdam.
Tenslotte kan het argument van schaalvergroting worden aangevoerd om de ontwikkeling van de Metropoolregio Amsterdam beter te coördineren. Door op een grotere schaal te kijken dan alleen de eigen gemeente, kan voorkomen worden dat er overal nieuwe kantoren worden gebouwd of nieuwe winkelcomplexen gerealiseerd. Die gaan dan immers allemaal met élkaar concurreren in plaats van sámen te concurreren met de buitenwereld.

En wat zou dit dan opleveren? Met zeggenschap over Hoofddorp en Amstelveen, zou Amsterdam dan de ontwikkeling van die locaties hebben aangepast? Dus minder kantoren in Hoofddorp om de ZuidAs de ruimte te geven? Of geen groot nieuw winkelcentrum in Amstelveen om de winkels in Buitenveldert te beschermen? Hoewel de overheid hierin ontegenzeggelijk nogal wat te zeggen heeft, blijkt telkens weer dat dergelijke beslissingen toch in belangrijke mate aan de markt zijn en die gaat haar eigen gang, met afwegingen die niet of nauwelijks door bestuurders zijn te beïnvloeden.

Dit 'groots denken' levert Amsterdam maar weinig op. Het zou zich beter kunnen richten op het verhogen van de kleinschalige kwaliteiten van dit werelddorp. Voor de bewoners maakt al deze plannenmakerij in ieder geval weinig uit. Zij gaan zich echt niet opeens Metropoolbewoner voelen in plaats van Zandvoorter, Haarlemmer of Amsterdammer. En voor de bezoekers, toeristen of zakenlui, zal het beeld van Amsterdam blijvend bepaald worden door de grachten, de Wallen en het Rijksmuseum.

Bestuurders, politici, ambtenaren en wie ook kunnen allerlei namen verzinnen, gremia instellen en vergaderen met elkaar: Amsterdam blijft gewoon een dorp, maar wel een werelddorp!
 
********************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl
© 2009 Sebastiaan Capel
powered by CJ2