archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 1
Jaargang 6
9 oktober 2008
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Is dit een eiland? Frits Hoorweg

0601BZ Wantsum
De zomer liep al op z’n eind en we waren nog niet echt op vakantie geweest. De gezondheidstoestand van een vriend en een familielid hadden ons ertoe gebracht dicht bij huis te blijven, en de situatie was eigenlijk nog steeds kritiek. Laten we een weekje naar Engeland gaan, als het moet zijn we dan in anderhalve dag weer terug. Ja, laten we dat doen.
Via Internet werd gezocht naar de beste en voordeligste overtocht. Wij hechten er namelijk aan met de boot naar Engeland te reizen. Dat heeft overigens niets met nostalgie te maken. Mijn vrouw weigert gewoon die tunnel in te gaan, omdat het te gevaarlijk zou zijn. En zie: kortgeleden kreeg ze een soort van gelijk. Er was een brand, waarbij overigens geen doden vielen. Altijd als we het daar over hebben moet ik denken aan een oud-collega. Die kondigde bij de planning van een personeelsuitje aan dat hij weigerde af te dalen in welke grot dan ook. ‘Ik ga maar één keer onder de grond!’ was zijn morbide argument.

Tussen Oostende en Ramsgate bleek een nieuwe veerdienst te worden onderhouden. En omdat die nieuw is zijn de tarieven zeer gunstig. Aan boord was het goed toeven maar je kon er wel aan afzien dat het een low-budget ferry is. De catering was zeer bescheiden, er was zelfs geen tapbier, maar ja dat heeft ook zijn voordelen. Ik heb al heel wat van die veerdiensten zo bescheiden zien beginnen. In de loop van de tijd komt er steeds meer luxe en de prijzen gaan navenant omhoog. Na verloop van tijd houdt de lijn dan ineens op te bestaan, waarschijnlijk omdat er niet genoeg klandizie is.
Echt onderzoek heb ik niet gedaan, maar ik ben wel een ervaringsdeskundige. Noem een veerdienst op Engeland die ooit heeft bestaan en wij hebben er wel eens gebruik van gemaakt. In willekeurige volgorde, som ik op wat ik mij zo kan herinneren:
Hoek van Holland – Harwich (boot en catamaran), Vlissingen – Sheerness, Scheveningen – Great Yarmouth (meer een vrachtboot met een paar plaatsen voor passagiers), IJmuiden – Newcastle, Europoort – Hull, Calais – Dover (boot en hovercraft), Oostende (?) – Folkestone.
Misschien is er nog wel een weggezakt in het zompige moeras van mijn geheugen.

Voorlopig is Oostende-Ramsgate een aanrader. Het aardige is dat je aankomt op het Isle of Thanet, een stukje Engeland dat wij altijd links, of rechts, hebben laten liggen. Op het eerste gezicht is er ook niet zoveel te beleven. Er is nogal wat bedrijvigheid en die lijkt zich in snel tempo uit te breiden. Er is zelfs een vliegveldje,0601BZ Engeland zo te zien een recente aanwinst. Niet ver er vandaan is een enorm kassencomplex in aanbouw. En jawel hoor, in het motel waar wij neerstreken hoorden we al gauw een onvervalst Westlands accent door de gangen gaan: kassenbouwers!
Maar toen we ons een beetje in de geschiedenis hadden verdiept ontdekten we ineens allerlei aardige dingen. Om te beginnen die naam: waarom heet dit Isle (eiland) of Thanet? Nou, het puntje van Engeland dat aan de zuidkant van de Thamesmonding het Kanaal insteekt, was vroeger een eiland. Dan hebben we het over de Romeinse tijd. Zie het kaartje, afkomstig uit een boekje (*) met wandelingen dat we aantroffen in een kerk. Tegen betaling van een futiel bedrag, te deponeren in een zogenaamde ‘honesty-box’, mochten we het meenemen.

Het water tussen het eilandje en het vasteland heette The Wantsum, en die werd druk bevaren omdat de vaarweg buitenom nogal gevaarlijk was. De Romeinen hechtten er zoveel belang aan dat ze aan beide ingangen ervan forten bouwden, in Reculver en Richborough, daar zijn nog sporen van te vinden. De Wantsum is geleidelijk dichtgeslibd, een proces dat in de Middeleeuwen voltooid was. In het betrekkelijk laaggelegen gebied dat daardoor ontstond wordt veelal extensieve landbouw bedreven. Je kunt er mooi wandelen. De natuur is er niet al te uitbundig, maar daardoor heb je vrijwel steeds mooie uitzichten. Vooral op de torens van de eeuwenoude kerken van de dorpjes die vroeger aan het water lagen, met melodieuze namen als St. Nicholas-at-Wade (zie plaatje) en Minster-in-Thanet. Die kerkelijke organisatie heeft niet voor niets ervoor gekozen om over dit gebied een wandelboekje uit te geven.

We hebben ons er een week lang aardig weten te vermaken. Gelukkig kwamen er geen noodkreten uit het vaderland.

(* ) Church Heritage Trails, The Wantsum, een uitgave van Kent Churches Tourism.
Deze organisatie heeft natuurlijk ook een website: www.kentchurchestourism.org.uk
 
************************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
Ruurd Kunnen, Carlo van Praag, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg en anderen.
Word ook donateur van De Leunstoel.
Kijk op: www.deleunstoel.nl/donateur.php


© 2008 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Is dit een eiland? Frits Hoorweg
0601BZ Wantsum
De zomer liep al op z’n eind en we waren nog niet echt op vakantie geweest. De gezondheidstoestand van een vriend en een familielid hadden ons ertoe gebracht dicht bij huis te blijven, en de situatie was eigenlijk nog steeds kritiek. Laten we een weekje naar Engeland gaan, als het moet zijn we dan in anderhalve dag weer terug. Ja, laten we dat doen.
Via Internet werd gezocht naar de beste en voordeligste overtocht. Wij hechten er namelijk aan met de boot naar Engeland te reizen. Dat heeft overigens niets met nostalgie te maken. Mijn vrouw weigert gewoon die tunnel in te gaan, omdat het te gevaarlijk zou zijn. En zie: kortgeleden kreeg ze een soort van gelijk. Er was een brand, waarbij overigens geen doden vielen. Altijd als we het daar over hebben moet ik denken aan een oud-collega. Die kondigde bij de planning van een personeelsuitje aan dat hij weigerde af te dalen in welke grot dan ook. ‘Ik ga maar één keer onder de grond!’ was zijn morbide argument.

Tussen Oostende en Ramsgate bleek een nieuwe veerdienst te worden onderhouden. En omdat die nieuw is zijn de tarieven zeer gunstig. Aan boord was het goed toeven maar je kon er wel aan afzien dat het een low-budget ferry is. De catering was zeer bescheiden, er was zelfs geen tapbier, maar ja dat heeft ook zijn voordelen. Ik heb al heel wat van die veerdiensten zo bescheiden zien beginnen. In de loop van de tijd komt er steeds meer luxe en de prijzen gaan navenant omhoog. Na verloop van tijd houdt de lijn dan ineens op te bestaan, waarschijnlijk omdat er niet genoeg klandizie is.
Echt onderzoek heb ik niet gedaan, maar ik ben wel een ervaringsdeskundige. Noem een veerdienst op Engeland die ooit heeft bestaan en wij hebben er wel eens gebruik van gemaakt. In willekeurige volgorde, som ik op wat ik mij zo kan herinneren:
Hoek van Holland – Harwich (boot en catamaran), Vlissingen – Sheerness, Scheveningen – Great Yarmouth (meer een vrachtboot met een paar plaatsen voor passagiers), IJmuiden – Newcastle, Europoort – Hull, Calais – Dover (boot en hovercraft), Oostende (?) – Folkestone.
Misschien is er nog wel een weggezakt in het zompige moeras van mijn geheugen.

Voorlopig is Oostende-Ramsgate een aanrader. Het aardige is dat je aankomt op het Isle of Thanet, een stukje Engeland dat wij altijd links, of rechts, hebben laten liggen. Op het eerste gezicht is er ook niet zoveel te beleven. Er is nogal wat bedrijvigheid en die lijkt zich in snel tempo uit te breiden. Er is zelfs een vliegveldje,0601BZ Engeland zo te zien een recente aanwinst. Niet ver er vandaan is een enorm kassencomplex in aanbouw. En jawel hoor, in het motel waar wij neerstreken hoorden we al gauw een onvervalst Westlands accent door de gangen gaan: kassenbouwers!
Maar toen we ons een beetje in de geschiedenis hadden verdiept ontdekten we ineens allerlei aardige dingen. Om te beginnen die naam: waarom heet dit Isle (eiland) of Thanet? Nou, het puntje van Engeland dat aan de zuidkant van de Thamesmonding het Kanaal insteekt, was vroeger een eiland. Dan hebben we het over de Romeinse tijd. Zie het kaartje, afkomstig uit een boekje (*) met wandelingen dat we aantroffen in een kerk. Tegen betaling van een futiel bedrag, te deponeren in een zogenaamde ‘honesty-box’, mochten we het meenemen.

Het water tussen het eilandje en het vasteland heette The Wantsum, en die werd druk bevaren omdat de vaarweg buitenom nogal gevaarlijk was. De Romeinen hechtten er zoveel belang aan dat ze aan beide ingangen ervan forten bouwden, in Reculver en Richborough, daar zijn nog sporen van te vinden. De Wantsum is geleidelijk dichtgeslibd, een proces dat in de Middeleeuwen voltooid was. In het betrekkelijk laaggelegen gebied dat daardoor ontstond wordt veelal extensieve landbouw bedreven. Je kunt er mooi wandelen. De natuur is er niet al te uitbundig, maar daardoor heb je vrijwel steeds mooie uitzichten. Vooral op de torens van de eeuwenoude kerken van de dorpjes die vroeger aan het water lagen, met melodieuze namen als St. Nicholas-at-Wade (zie plaatje) en Minster-in-Thanet. Die kerkelijke organisatie heeft niet voor niets ervoor gekozen om over dit gebied een wandelboekje uit te geven.

We hebben ons er een week lang aardig weten te vermaken. Gelukkig kwamen er geen noodkreten uit het vaderland.

(* ) Church Heritage Trails, The Wantsum, een uitgave van Kent Churches Tourism.
Deze organisatie heeft natuurlijk ook een website: www.kentchurchestourism.org.uk
 
************************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
Ruurd Kunnen, Carlo van Praag, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg en anderen.
Word ook donateur van De Leunstoel.
Kijk op: www.deleunstoel.nl/donateur.php
© 2008 Frits Hoorweg
powered by CJ2