archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 5
3 juli 2008
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Moke op Parkpop Henk Klaren

0517VG Parkpop
Ik had eigenlijk nooit zoveel met Parkpop. Dat was iets waar je kinderen naar toe gingen en later je kleinkind. Maar nu was het mooi weer. Droog, zonnetje, windje, niet te warm. En ik woon tegenwoordig in Den Haag. En ik moest van mezelf toch nog een stukje wandelen. En het Zuiderpark is net zo’n beetje een uurtje doorlopen van mijn huis. En bovendien speelde Moke en die band wilde ik wel eens zien. Ik had een paar artikeltjes over ze gelezen en ze leken me wel interessant. Heel soms hoorde je ook wel eens een stukje van hun muziek op de radio en dat klonk ook leuk. Ze zijn nogal bekend geworden door regelmatige optredens in De Wereld Draait Door. Kortom ik heb dus mijn nieuwe witte gympen maar eens aangetrokken en ik ben naar het Zuiderpark gewandeld.

Het was niet zo’n erg inspirerende wandeling want ik moest eigenlijk voortdurend rechtuit. En de rechtgeaarde wandelaar wil toch ook wel een linksaf. Rechtsaf is ook goed natuurlijk. Maar aan de andere kant maak je zo wel een soort doorsnede van de stad. Ik vond het wel grappig om te zien hoe die lange Haagse lanen langzamerhand van karakter veranderen. Er zijn inderdaad státige stukken bij, om met Paul van Vliet te spreken, maar dat geldt niet altijd voor zo’n hele lange laan.

Ik had me van tevoren geen voorstelling gemaakt van wat ik aan zou treffen. Ja natuurlijk: podia met bandjes er op, die muziek maken. Maar het was veel méér. Ik geloof niet dat ik ooit zoveel snackkraampjes bij elkaar heb gezien. Ik denk dat er maar weinig goede doelen niet vertegenwoordigd waren. Er was een complete festivalmarkt met voornamelijk kramen met bedrukte T-shirts. Ik zag een opblaasbare klimwand. Ik wist niet dat zoiets bestond. Een capoeira-demonstratie. Een graffiti workshop. En dan heb ik maar een0517VG Moke kwartiertje of zo over het terrein rondgelopen. Er zal vast nog veel meer zijn geweest.

Ik las in de krant dat er wel 250.000 mensen zijn geweest. Ik geloof het meteen. Die kwamen vast niet allemaal voor de muziek, want velen bivakkeerden – soms zelfs met windschermen alsof ze op het strand waren – op plaatsen waar de muziek van diverse podia door elkaar klonk. En het publiek was van diverse pluimage. Alle leeftijden, veel kleuren. Hier en daar een hanekam en ook wat van die gothictypes enzo, maar vooral heel gewone mensen. De sfeer was goed, relaxed.

Als je naar muziek wilde luisteren moest je echt naar zo’n podium toe, want alleen dan overstemde het geluid van dát podium al het andere geluid. Ik heb dat gedaan bij Moke en ik vond het de moeite waard. Een zanger/gitarist/songwriter uit Belfast – Felix Maginn – en vier Nederlandse muzikanten. Ze begonnen met goeie, stevige rock. Hele behoorlijk liedjes, goeie gitaarsolo’s en Maginn heeft een aangename, diepe stem. Hij spreekt ook heel behoorlijk Nederlands, zoals tussen de nummers door bleek.
Maar behalve rock kunnen ze ook ballads spelen zoals bleek bij het nummer The Song That You Sing, een lied voor Maginn’s vader, die altijd in de pub zit. Daarna speelden ze Enjoy The Silence. Ik weet niet of dat ironisch bedoeld was, maar ik merkte niet veel van stilte. Je kon het geluid van de basdrum en de bas niet alleen horen, maar in je maag vóelen. Moke sloot af met The Long Way voor dat nummer kwam er een jongen met een soort Iers doedelzakje bij en een compleet strijkkwartet. Mooi hoor.
 
*******************
Beetje tot rust komen?


© 2008 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Moke op Parkpop Henk Klaren
0517VG Parkpop
Ik had eigenlijk nooit zoveel met Parkpop. Dat was iets waar je kinderen naar toe gingen en later je kleinkind. Maar nu was het mooi weer. Droog, zonnetje, windje, niet te warm. En ik woon tegenwoordig in Den Haag. En ik moest van mezelf toch nog een stukje wandelen. En het Zuiderpark is net zo’n beetje een uurtje doorlopen van mijn huis. En bovendien speelde Moke en die band wilde ik wel eens zien. Ik had een paar artikeltjes over ze gelezen en ze leken me wel interessant. Heel soms hoorde je ook wel eens een stukje van hun muziek op de radio en dat klonk ook leuk. Ze zijn nogal bekend geworden door regelmatige optredens in De Wereld Draait Door. Kortom ik heb dus mijn nieuwe witte gympen maar eens aangetrokken en ik ben naar het Zuiderpark gewandeld.

Het was niet zo’n erg inspirerende wandeling want ik moest eigenlijk voortdurend rechtuit. En de rechtgeaarde wandelaar wil toch ook wel een linksaf. Rechtsaf is ook goed natuurlijk. Maar aan de andere kant maak je zo wel een soort doorsnede van de stad. Ik vond het wel grappig om te zien hoe die lange Haagse lanen langzamerhand van karakter veranderen. Er zijn inderdaad státige stukken bij, om met Paul van Vliet te spreken, maar dat geldt niet altijd voor zo’n hele lange laan.

Ik had me van tevoren geen voorstelling gemaakt van wat ik aan zou treffen. Ja natuurlijk: podia met bandjes er op, die muziek maken. Maar het was veel méér. Ik geloof niet dat ik ooit zoveel snackkraampjes bij elkaar heb gezien. Ik denk dat er maar weinig goede doelen niet vertegenwoordigd waren. Er was een complete festivalmarkt met voornamelijk kramen met bedrukte T-shirts. Ik zag een opblaasbare klimwand. Ik wist niet dat zoiets bestond. Een capoeira-demonstratie. Een graffiti workshop. En dan heb ik maar een0517VG Moke kwartiertje of zo over het terrein rondgelopen. Er zal vast nog veel meer zijn geweest.

Ik las in de krant dat er wel 250.000 mensen zijn geweest. Ik geloof het meteen. Die kwamen vast niet allemaal voor de muziek, want velen bivakkeerden – soms zelfs met windschermen alsof ze op het strand waren – op plaatsen waar de muziek van diverse podia door elkaar klonk. En het publiek was van diverse pluimage. Alle leeftijden, veel kleuren. Hier en daar een hanekam en ook wat van die gothictypes enzo, maar vooral heel gewone mensen. De sfeer was goed, relaxed.

Als je naar muziek wilde luisteren moest je echt naar zo’n podium toe, want alleen dan overstemde het geluid van dát podium al het andere geluid. Ik heb dat gedaan bij Moke en ik vond het de moeite waard. Een zanger/gitarist/songwriter uit Belfast – Felix Maginn – en vier Nederlandse muzikanten. Ze begonnen met goeie, stevige rock. Hele behoorlijk liedjes, goeie gitaarsolo’s en Maginn heeft een aangename, diepe stem. Hij spreekt ook heel behoorlijk Nederlands, zoals tussen de nummers door bleek.
Maar behalve rock kunnen ze ook ballads spelen zoals bleek bij het nummer The Song That You Sing, een lied voor Maginn’s vader, die altijd in de pub zit. Daarna speelden ze Enjoy The Silence. Ik weet niet of dat ironisch bedoeld was, maar ik merkte niet veel van stilte. Je kon het geluid van de basdrum en de bas niet alleen horen, maar in je maag vóelen. Moke sloot af met The Long Way voor dat nummer kwam er een jongen met een soort Iers doedelzakje bij en een compleet strijkkwartet. Mooi hoor.
 
*******************
Beetje tot rust komen?
© 2008 Henk Klaren
powered by CJ2