Als Balkenende de VOC-mentaliteit zoekt dan moet hij maar eens in Nicaragua komen kijken. Al in de eerste dagen van ons verblijf kwamen we de een na de andere Nederlander tegen die hier een bedrijfje was begonnen of op het punt stond dit te gaan doen. In het koloniale stadje Leon wist Bart van reisbureau Tierra ons enthousiast te maken voor een hotel met duikschool aan de Caribische kant van het land. ´Heel goed en veilig want dat zijn Nederlanders die met Padi werken.´ PADI is de internationale organisatie die via erkende scholen duikbrevetten verstrekt. In Granada, enkele uren van Leon, zochten we een appartement voor een paar weken. Vanuit Nescafé Amsterdam, uiteraard Nederlands eigendom, werden we verwezen naar een real estate kantoortje dat eveneens geleid werd door een Nederlandse. Ze bleek tevens eigenaar van het daar tegenover gevestigde hotel. Veel van deze banden met Nederland stammen uit de jaren tachtig toen de Sandinisten aan het bewind waren en er vanuit Nederland linkse vrijwilligers richting Nicaragua trokken. Iedere zichzelf respecterende gemeente met een PvdA-meerderheid had wel een stedenband met een plaats in Nicaragua. Veel van die contacten zijn actief gebleven ook nadat de Sandinisten begin jaren negentig de verkiezingen verloren na veel geweld en economisch gepest door grote broer USA.

Volgens Frederic Bastemeijer, eigenaar van het sjieke Franse restaurant El jardin de Orion in Granada, zijn het vanuit Europa vooral Fransen die zich in Nicaragua hebben gevestigd. De Nederlanders komen op de tweede plaats. Frederic is de zoon van een Nederlandse vader en een Franse moeder die al langer in Nicaragua werken, voor internationale ontwikkelingsorganisaties.

Zo te zien wordt er veel in het toerisme geïnvesteerd in dit land dat na Costa Rica en Panama inmiddels als redelijk veilig wordt gezien. De onroerend goed prijzen zijn laag en menig Amerikaan en Europeaan zoekt in deze streken een zonnige plek voor de oude dag. Het buurland Costa Rica heeft inmiddels Amerikaanse prijzen dus nu is Nicaragua aan de beurt. In dit land waar alles in dollars gebeurt ben je bij de huidige koersverhoudingen nog eens extra in het voordeel als je spaarcenten in Euro’s hebt. Voor 30 tot 70.000 euro, afhankelijk van de plek, laat je hier een groot huis bouwen met een mooie tropische tuin. Het afgelopen jaar is er een terugslag geweest voor handel en toerisme nadat opnieuw de Sandinisten door verkiezingen aan de macht waren gekomen.

De links vrezende Amerikanen zijn terughoudender geworden in hun investeringen en het plannen van hun vakantiebestemming. De president heet nu weer Daniel Ortega en hij wordt knarsetandend in de gaten gehouden door Bush, die overal in Latijns-Amerika links aan de macht ziet komen door middel van democratische verkiezingen. De CIA en de opvolgers van Oliver North zullen wel weer overuren maken. De president van Nicaragua verschijnt nu niet meer als een revolutionair in battledress op de televisie maar in een proletarische spijkerbroek. Hij heeft zich tot nu toe redelijk netjes gedragen. De conflicten met grote bedrijven hebben zich beperkt tot Esso, die weigerde de goedkoop verkregen olie van vriend Chavez van Venezuela te verwerken. De banktegoeden van Esso werden tijdelijk geblokkeerd ‘in verband met belastingachterstanden’. Het schijnt dat dit conflict inmiddels is opgelost. Ook kreeg Union Fenosa, de elektriciteitsmaatschappij die in Spaanse handen is, te horen dat ze maffiosi waren die hier eigenlijk niet thuis hoorden. Ondanks deze kleine schermutselingen beginnen de buitenlandse investeringen volgens de berichten weer op gang te komen.

Als je houdt van een tropische omgeving in de wintermaanden dan is Nicaragua een goede optie. Granada, waar we nu enkele weken verblijven, is een stadje met een lange Spaanse koloniale geschiedenis gelegen aan het gigantische meer van Nicaragua dat omgeven wordt door vulkanen. Het is een van de vele prachtige, goed onderhouden steden met een 17^e, 18^e eeuwse sfeer die je door heel Latijns-Amerika van Mexico tot Argentinië tegenkomt. In Mexico heb je mooie voorbeelden als Oxaca en San Christobal de las Casas, Guatamala heeft zijn Antigua, de Cubaanse trots heet Trinidad, in Uruguay tref je die sfeer aan in Colonia del Sacramento en Noord/Argentinië heeft stadjes als Salta en Jujuyu. Ze worden gekenmerkt door ruim aangelegde pleinen, 15-16^de eeuwse kerken, schaduwrijke galerijen en patio’s. Allemaal pogingen van de Spaanse kolonisten om de schoonheid van Sevilla en Salamanca over te plaatsen naar het Amerikaanse continent.

We wonen hier in Granada al enkele weken in een uiterst comfortabel nieuw appartementencomplex midden in een buurtje waar je ’s ochtends door de haan en de parkieten wordt gewekt. Op de achtergrond zien we de vulkaan Mombacho en de hele dag hoor je het geratel van karretjes waarmee uit omliggende dorpen de tropische groenten en het fruit naar de markt wordt gebracht. De buren lijken tevreden met de buitenlandse bewoners. De bakker en de kruidenier doen goede zaken. De verbouwingen en de hotels en restaurants verschaffen werk.

Voorlopig zal hier het grootschalige massatoerisme, dat je vooral in Mexico ziet met plaatsen als Acapulco en Cancun, niet toeslaan. Uit de kranten begrijp ik dat de prioriteit ligt bij kleinschalig ecotoerisme. En de discussies gaan erover dat het tijd wordt om een verharde weg naar het tientallen kilometers verderop gelegen strand aan de Pacific aan te leggen. In Nicaragua heeft het echt zin om in een 4wheel-drive te rijden. Al was het alleen maar om naar het strand te gaan.

 

**********************************************